Κατά τη διάρκεια της σχετικής τελετής στο Βατικανό, ο Ποντίφικας εξήρε τον ρωμαιοκαθολικό κληρικό, που υποστήριξε με σθένος την επικράτηση της ειρήνης την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, γιατί θυσίασε τη δική του ασφάλεια, «για να βρίσκεται κοντά στους φτωχούς και το ποίμνιο του».
Η δολοφονία του ιερέα έλαβε χώρα ένα χρόνο μετά την έναρξη της εμφύλιας σύρραξης στη χώρα, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Συγκεκριμένα, ο Ρομέρο έπεσε νεκρός από τις σφαίρες ενόπλου, που εισέβαλε στην εκκλησία που πραγματοποιούσε τη λειτουργία. Παρότι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του δεν ήρθαν ποτέ αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη, αυτή φαίνεται να ήταν έργο ενός ακροδεξιού «τάγματος θανάτου».
Τρία χρόνια πριν, το 2015, είχε προηγηθεί η ανακήρυξη του σε Όσιο της Καθολικής Εκκλησίας από τον Πάπα Φραγκίσκο, η οποία τον έφερε ένα στάδιο πριν την αγιοποίηση. Με την ανακήρυξη του σε Άγιο ικανοποιείται ένα χρόνιο αίτημα πολλών Χριστιανών της Λατινικής Αμερικής, που είδαν στο πρόσωπο του ένα σύμβολο και έναν μάρτυρα. Το βήμα αυτό καθυστέρησε για πολλά χρόνια, λόγω αντιδράσεων από συντηρητικούς κύκλους στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας, που θεωρούσαν ότι η δολοφονία του ήταν καθαρά πολιτική. Επίσης, εμπόδιο στην αγιοποίηση του στάθηκε και το γεγονός ότι θεωρούταν φίλα προσκείμενος στη Θεολογία της Απελευθέρωσης, ένα θεολογικό ρεύμα που θεωρούσε τους κοινωνικούς αγώνες κατά της ανισότητας και της αδικίας, προέκταση της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού.
Η τελετή αγιοποίησης του Όσκαρ Ρομέρο, καθώς και του στενού του φίλου του, Πάπα Παύλου ΣΤ', έλαβε χώρα στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό, μπροστά σε ένα κοινό 60.000 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και πολλών αρχηγών κρατών, καθώς και 5.000 πιστών από το Ελ Σαλβαδόρ.
Στην τελετή, ο Πάπας Φραγκίσκος φορούσε τη ματωμένη ζώνη που φορούσε ο Ρομέρο την ημέρα της δολοφονίας του, καθώς και τα άμφια του Πάπα Παύλου ΣΤ'. Επίσης, χρησιμοποίησε το δισκοπότηρο του τελευταίου.
Ποιος ήταν ο Όσκαρ Ρομέρο;
Σύμφωνα με τους πιστούς της λατινοαμερικάνικης χώρας, η μεγάλη επιρροή του ιερέα στον λαό του Ελ Σαλβαδόρ απέρρεε από το γεγονός ότι στάθηκε απέναντι και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές της εμφύλιας σύγκρουσης, κυρίως όσον αφορά τις δράσεις τους που έπλητταν τον άμαχο πληθυσμό.
Μία ημέρα πριν από τη δολοφονία του, στις 23 Μαρτίου του 1980, πραγματοποίησε την τελευταία του ομιλία, καταδικάζοντας δημόσια τα βασανιστήρια και τις παραστρατιωτικές ομάδες που χρησιμοποιούσε ο σαλβαδοριανός στρατός, για να καταπνίξει τη δράση των αριστερών αναρτών και τις λαϊκές κινητοποιήσεις κατά του καθεστώτος.
«Ο νόμος του Θεού, ο οποίος λέει ''ου φονεύσεις'', πρέπει να στέκεται μπροστά από οποιαδήποτε ανθρώπινη εντολή για δολοφονία. Ήρθε η ώρα να ανακτήσετε τη συνείδηση σας», τόνισε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, καλώντας την εθνοφυλακή, την αστυνομία και τον στρατό να δώσουν τέλος στις βίαιες μεθόδους τους. «Σας παρακαλώ, σας ικετεύω, σας διατάζω στο όνομα του Θεού: Σταματήστε την καταπίεση», είχε αναφέρει επίσης.
O φόνος του σόκαρε τότε τη διεθνή κοινότητα, ενώ η κηδεία του μετατράπηκε σε μία γιγαντιαία λαϊκή κινητοποίηση, η οποία πνίγηκε στο αίμα από τα σώματα ασφαλείας και ένοπλους παρακρατικούς. Η δολοφονία του Ρομέρο και η «ματωμένη» κηδεία του συνέβαλαν σημαντικά στην κλιμάκωση της ήδη υπάρχουσας βίας στο Ελ Σαλβαδόρ, η οποία εξελίχθηκε σε έναν 12ετή εμφύλιο πόλεμο, που κόστισε τη ζωή σε 75.000 ανθρώπους. Στον αντίποδα των υποστηρικτών του, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στους κόλπους της σαλβαδοριανής άκρας δεξιάς, που τον χαρακτηρίζουν υποτιμητικά «αντάρτη με ράσο».
ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου