Στον παρακάτω σύνδεσμο όσοι/όσες είστε μακρυά από τη Θεσσαλονίκη μπορείτε να επισκεφτείτε με τους μαθητές/τις μαθήτριές σας την Κρύπτη του Ιερόυ Ναού του Αγίου Δημητρίου στον ακόλουθο σύνδεσμο.

  Αναδημοσιεύω μια ανάρτηση από το ιστολόγιο After school bar του καλού μου φίλου Ηλία Βενιζελέα από το Μουσικό Σχολείο Ρόδου. Θα έλεγα ότι φιλοσοφούμε ποδοσφαιρική ή αλλιώς η φιλοσοφία ως ....ποδόσφαιρο! Διαβάστε τον έξυπνο στοχασμό και την ανάλυση του Ηλία Βενιζελέα!

Το παρακάτω βίντεο μπορεί να χρησιμοποιηθεί εισαγωγικά στο μάθημα των Θρησκευτικών στην Α΄ Λυκείου (μεταβατικά ΠΣ).  Το βίντεο μπορεί να αξιοποιηθεί με ποικίλες δραστηριότητες.

  Με τον Μπάμπη Στεργιούλη γνωριστήκαμε πριν από 15 ακριβώς έτη στο Τμήμα Εκκλησιαστικής και Πολιτιστικής Κατάρτισης των ΙΕΚ Λάρισας.  Μας σύνδεσε αμέσως το κοινό μας ενδιαφέρον για την έρευνα, την επιστημονική διερεύνηση της εκκλησιαστικής ρητορικής, το κήρυγμα και τη μαρτυρία της Εκκλησίας.  Μετά την επιστροφή μου από τη Ρόδο στη Θεσσαλονίκη το 2020, αμέσως επικοινώνησε μαζί μου και ζήτησε τη συνεργασία μου στις επιστημονικές περιοδικές εκδόσεις «Ανάλεκτα Σταγών και Μετεώρων» και «Θεσσαλικά Μελετήματα». Οι συζήτήσεις μας για τα θέματα εργασίας διαρκούσαν συνήθως πάνω από μια ώρα και ήταν ιδιαίτερα δημιουργικές. Για εμένα ήταν ιδιαίτερη χαρά και ευλογία που ξεκίνησε η συνεργασία μου με έναν τόσο έμπειρο επιστήμονα. Ένας ερευνητή που ως έγνοια είχε πάντα την προσφορά της γνώσης και τη βοήθεια και υποστήριξη στους νέους επιστήμονες.

  Ανοιχτή Επιστολή στον Μίκη Θεοδωράκη  «Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους  αν σε πάρω, Χάρε, στο κρασί  αν σε πάρω στον χορό και στο τραγούδι  τότες χάρισέ μου μιας νυχτιάς ζωή».  Μίκη Θεοδωράκη,  Στα περβόλια  από το  Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού  (1962)  Χαράματα Παρασκευής 21ης Απριλίου 1967. Τα πουλιά σταμάτησαν να κελαηδούν. Ο χρόνος σταμάτησε. Την οδύνη της Μεγάλης Παρασκευής και την εκκωφαντική σιγή του Μεγάλου Σαββάτου έρχονται να διαλύσουν οι αναστάσιμες μελωδίες από πιάνο που έκαναν και πάλι τα πουλιά να τραγουδούν, ενώνοντας τη φωνούλα τους, με τη φωνή ενός φυλακισμένου και οργισμένου από ιερά αγανάχτηση Αρχάγγελου Μιχαήλ. Του Μίκη Θεοδωράκη:  Γλυκοφιλούσα Παναγιά,  μάνα μου κι οδηγήτρα μου,  κι εγώ στα στήθη έχω καρδιά  που λιώνει απ’ την πίκρα μου.