Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄Λυκείου του 1ου Πρότυπου Λυκείου Θεσσαλονίκης "Μ. Ανδρόνικος" και του 2ου Πρότυπου Λυκείου Θεσσαλονίκης "Λευκός Πύργος" επεργάστηκαν διάφορα θέματα σχετικά τη συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην επανάσταση του 1821 και στις προϋποθέσεις που οδήγησαν στον ξεσηκωμό και τα παρουσιάζουν σε μια σειρά αναρτήσεων."Ο Παπαφλέσσας ή αλλιώς ο
Γεώργιος ο Δίκαιος ως Έλληνας κληρικός,
πολιτικός και οπλαρχηγός βοήθησε στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αρχικά ο Παπαφλέσσας συμμετείχε στη Συνέλευση της
Βοστίτσας, ο οποίος παρουσίασε τις εντολές του Αλέξανδρου Υψηλάντη σχετικά με
την έναρξη της Επανάστασης στο Μοριά. Όμως τον αντιμετώπισαν με επιφύλαξη,
δισταγμό και εχθρότητα γι’ αυτό και τα μέλη της συνέλευσης αποφάσισαν την
απόσυρσή του στο μοναστήρι προκειμένου να μην θέσει σε κίνδυνο την Επανάσταση.
Ο ίδιος εκείνη τη στιγμή απείλησε πως θα
ξεκινούσε μόνος του την επανάσταση λέγοντας «κι όποιον πιάσουν χωρίς όπλα οι
Τούρκοι ας τον θανατώσουν». Στη συνέχεια κινήθηκε στην Γορτυνία και σε άλλες
περιοχές της Πελοποννήσου προκειμένου να έλθει σε επαφή με σημαντικά πρόσωπα, παρουσιάζοντας
τον εαυτό του ως προσωρινό εκπρόσωπο του Υψηλάντη και ανακοινώνοντας ότι είχε
οριστεί η 25 Μαρτίου ως ημέρα έναρξης της Επανάστασης.
Ο ρόλος του Παπαφλέσσα
στην Επανάσταση ήταν κυρίος να συντονίζει τους αγωνιστές αλλά και να βοηθάει σε
διάφορες μάχες. Οι περισσότεροι άνθρωποι συμπεριφέρονταν στον Παπαφλέσσα με
εχθρότητα καθώς δεν τον εμπιστεύονταν να αναλάβει τις ευθύνες μιας Επανάστασης.
Παρόλα αυτά κάποια από τα κατορθωματά του ήταν να πάει στην Κόρινθο για να
ανακόψει τις τουρκικές δυνάμεις που κινούνταν προς τα εκεί καίγοντας τα χωριά
απ' όπου περνούσαν. Επίσης ως άνθρωπος επιδίωκε εκτός από την εκδίωξη των
Τούρκων και την απελευθέρωση των Ελλήνων,την ανατροπή της προεπαναστατικής
κοινωνικής και πολιτικής πυραμίδας. Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου, βρήκε τον θάνατο προβάλλοντας ηρωική
αντίσταση μαζί με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει. Μετά τον θάνατό του
τον χαρακτήρισαν εθνικό ήρωα και αναγνώρισαν της γενναιότητα, τη ανιδιοτέλεια
και το θάρρος του.
Β1 2ο ΠΠΛ "Λευκός Πύργος"
Γιουάνα, Κωνσταντίνος, Δημήτρης"
"Ο Γρηγόριος Δικαίος περισσότερο γνωστός ως Παπαφλέσσας, ήταν Έλληνας κληρικός, πολιτικός και οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στην Πολιανή Μεσσηνίας το 1786 ή το 1788 και ήταν γιος του Δημητρίου Δικαίου, ο οποίος είχε συνολικά 28 παιδιά. Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος Δικαίος του Δημητρίου. Μόνασε το 1816 στο μοναστήρι της Παναγιάς της Βελανιδιάς στην Καλαμάτα, όπου πήρε το όνομα Γρηγόριος. Αργότερα χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε στην Κωνσταντινούπολη όπου μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στις 21 Ιουνίου 1818. Στη συνέχεια κινήθηκε στην Γορτυνία. Εκεί παρουσιαζόταν ως προσωρινός εκπρόσωπος του Υψηλάντη και ανακοίνωνε ότι είχε οριστεί η 25 Μαρτίου ως ημέρα έναρξης της Επανάστασης. Στη Μάχη στο Μανιάκι στις 20 Μαΐου, βρήκε τον θάνατο προβάλλοντας ηρωική αντίσταση μαζί με τους λίγους άνδρες που του είχαν μείνει. Μετά το τέλος της μάχης ο Ιμπραήμ ζήτησε από τους στρατιώτες του να αναζητήσουν και να βρουν το νεκρό σώμα του Παπαφλέσσα. Όταν εκείνοι το βρήκαν, ο Ιμπραήμ πλησίασε το νεκρό Παπαφλέσσα λέγοντας: «Αμαρτία να χαθεί τούτος ο πολέμαρχος!», σε ένδειξη αναγνώρισης της γενναιότητας, της ανιδιοτέλειας και του θάρρους του.Αυτός ο εξαιρετικός άνδρας ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ξεσήκωσαν το Μοριά. Ήταν τότε περίπου σαράντα χρονών.. Κάθε του πράξη υποκινούσε ένας αγνός πατριωτισμός. Το πνεύμα του ήταν περισσότερο καλλιεργημένο από το πνεύμα των άλλων συναδέλφων του. Στεκόταν πολύ ψηλά στη συνείδηση όλων. Οι συμπατριώτες του έτρεφαν τόση εκτίμηση στο πρόσωπό του, ώστε τυφλά τον υπάκουαν. Η παρουσία του μόνο ήταν αρκετή για να δώσει τέλος στις φιλονικίες που ξεσπούσαν πολύ συχνά ανάμεσα στους χωρικούς και στους στρατιώτες."
Β2 - Χρυσάνθη, Χάρις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου