ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ (17.12.1936 – 21.04.2025)

 

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ (17.12.1936 – 21.04.2025)

Ο Πάπας Φραγκίσκος εκοιμήθη εν Κυρίω σε ηλικία 88 ετών. Υπήρξε μια σπουδαία προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης που σε μεγάλο βαθμό δίδαξε έμπρακτα τη σημασία της αλλαγής, τη σπουδαιότητα της καλλιέργειας της ενότητας και της φιλίας και την ανάγκη για έμπρακτη στοργή.

Ακολουθούν λίγα αποσπάσματα από το πρόσφτατο βιβλίο Πάπας Φραγκίσκος (2025), Ελπίδα. Η αυτοβιογραφία, μτφρ. Α. Παπασταύρου, Αθήνα: Gutenberg.

"Η Εκκλησία έχει πάντα ένα μέλλον. Είναι αξιοπρόσεκτο: η Εκκλησία έχει ρίζες στο παρελθόν, στον ζώντα Χριστό, ζώντα στη δική Του εποχή, στην Ανάστασή Του, και ρίζες στο μέλλον, στην υπόσχεση του Χριστού ότι θα μείνει μαζί μας στους αιώνες των αιώνων. Και σε αυτή την υπόσχεση υπάρχει το μέλλον της Εκκλησίας [...] Η Εκκλησία θα προχωρήσει, στην ιστορία της εγώ δεν είμαι παρά μονάχα ένα βήμα.

Κι όπως η παποσύνη θα ωρμάσει. Εγώ ελπίζω να ωριμάσει κοιτάζοντας και προς τα πίσω, ν' ανακτήσει όλο και πολυ τον ρόλο που είχε στην πρώτη χιλιετία.

Για να υπάρχει ενότητα με τους ορθοδόξους, δεν σημαίνει ότι οι ορθόδοξοι πρέπει να γίνουν καθολικοί. Μιλώ για την ενότητα στην προσφορά, στην οποία αναφέρονται και τα λόγια του Ιωάννη Παύλου Β΄, για την πλήρη και ορατή κοινωνία όλων των κοινοτήτων των χριστιανών, αυτή που αποτελεί ΄τη φλογερή επιθυμία του Χριστού΄, μια πορεία που θα πρέπει να διανύσουμε χωρίς δισταγμό" (σ. 331).

"Αν σήμερα οι νέες γενιές δηλώνουν μια δύσκολη σχέση με την Εκκλησία, πολύ περισσότερο απ΄ ότι για την εκκοσμίκευση θα έπρεπε να αναρωτηθούμε πως εμείς θα εκδηλώνουμε την πίστη μας. [...] Η Εκκλησία έχει ανάγκη από όλους, από κάθε άνδρα και κάθε γυναία, και όλοι έχουμε την ανάγκη ο ένας του άλλου. [...] Η αληθινή αγάπη δεν ησυχάζει. [...] Γα να εκμηδενίσεις έναν άνθρωπο, αρκεί να τον αγνοήσεις. Η αδιαφορία είναι επιθετικότητα. Η αδιαφορία μπορεί να σκοτώσει. Η αγάπη δεν ανέχεται την αδιαφορία. [...] (σ. 333, 336)

"Η ευτυχία είναιπάντα μια συνάντηση και οι άλλοι είναι μια χειροπιαστή ευκαιρία να συναντήσουμε τον ίδιο τον Χριστό. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου στην εποχή μας θα είναι εφικτό, αν μεταδίδουμε τη χαρά και τηνελπίδα. Η ελπίδα γεννιέται, όταν υπάρχει το 'εμείς'; Όχι, έχει ήδη γεννηθεί από το 'εσύ'. Όταν υπάρξει το 'εμείς', αρχίζει μια επανάσταση.

Όπου υπάρχει στ' αλήθεια το Ευαγγέλιο, όχι η επίδειξή του ούτε η εργαλοποιήσή του, αλλά η πραγματική παρουσία του, πάντα υπάρχει μια επανάσταση. Μια επανάσταση στοργής" (σ. 338).