"Ο Χριστός έρχεται , όταν του μοιάσουμε [...] Πάρε τον παράδεισό μου και δος μου την κόλασή σου” - Α2

                                            

   Οι μαθητές/μαθήτριες του 1ου Πρότυπου Λυκείου Θεσσαλονίκης "Μανόλης Ανδρόνικος" εμπνεύσθηκαν από το κείμενο του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου (γνωστού και ως π. Λίβυου) και ειδικά από το απόσπασμα: "Ο Χριστός έρχεται , όταν του μοιάσουμε [...] Πάρε τον παράδεισό μου και δος μου την κόλασή σου" και δημιούργησαν ένα δικό τους έργο ζωγραφικής, διήγημα, ποίημα, δοκίμιο.

Αρκεί να τα παρατηρήσει - διαβάσει κανείς για να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο η θεολογία συγκινεί και εκφράζεται με δημιουργικούς τρόπους.

“Ο Χριστός έρχεται , όταν του μοιάζουμε [...] Πάρε τον παράδεισό μου και δος μου την κόλασή σου” 

(δεύτερη πλευρά ) 

Αμήν, 

Ξυπνάω και δε μπορώ να σηκωθώ, 

πάλι είναι όλοι από πάνω μου μυρωδιά καπνού μόνο για εμένα. 

Υπάρχει μια πεταλούδα μέσα, έξω από το παράθυρο , μπορεί ανάμεσα 

Ακόμη δε βλέπω καθαρά.

Πονάω πολύ , νομίζω ότι κρυώνω.

Όταν θα γίνω λογική θα μπω στον ίδιο δρόμο.

Τώρα όχι , μ έχει χτυπήσει ο πυρετός.

 Χρειάζομαι … , 

Θέλω ... , 

Φέρε … 

Κύριε , πότε θα έρθεις ? 

Πρέπει να πάρεις τη κόλασή μου 

Και να μου δώσεις έναν παράδεισο 

Μα δε σου μοιάζω 

Ίσως να σου μιλήσω και αύριο "

Δ. Τ.

« Πάρε τον παράδεισό μου και δος μου την κόλασή σου».

Μία μητέρα, μόλις είχε γεννήσει ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Υπήρξαν, όμως, επιπλοκές στην υγεία του και οι γιατροί αποφάσισαν να το διασωληνώσουν. Οι γονείς του είχαν πανικοβληθεί και προσεύχονταν στο Θεό, μέρα και νύχτα, για το νεογέννητο παιδί τους. Όταν η μητέρα ζήτησε να δει την κόρη της, στεκόταν ώρες ατελείωτες έξω από τον θάλαμο με τα μάτια της καρφωμένα στο παιδί και επαναλάμβανε συνεχώς το ίδιο πράγμα: «Πάρε τον παράδεισό μου και δος μου την «κόλασή» σου».

Δ.Π.

"Μέσα από τις δύο υπογραμμισμένες φράσεις καταλαβαίνουμε πως για να δεις τον 

Χριστό και να καταλάβεις τι είναι το θρησκευτικό βίωμα πρέπει πρώτα να πράττεις 

το σωστό χωρίς να περιμένεις από τους υπόλοιπους να να σου το ανταποδώσουν.

Να αγαπας ,δηλαδη, τον συνάνθρωπο σου πραγματικά ανεξαρτήτως το τι σου έχει 

κάνει ή γενικότερα την συμπεριφορά του απέναντί σου, όπως συνέβη και με τον 

Χριστό όταν τον σταύρωσαν. Όταν σταματήσει κάποιος να "κρατάει κακία" από 

κάποιον άλλο και μάθει να συγχωρεί άμεσα , τότε έχει δεχτεί μέσα του τον Χριστό, 

όταν πράττει δηλαδή όπως ο ίδιος."

Ρ.Π.

"Η σημασία της φράσης αυτής είναι μεγάλη. Φανερώνει τα συναισθήματα κάποιου για τον συνάνθρωπο του. Όταν αγαπάς κάποιον ανιδιοτελώς, δίνεις τα πάντα σε αυτόν, ακόμα και αν σημαίνει πως έτσι βλάπτεις τον εαυτό σου. Προτιμάς να επωμιστείς την ‘’κόλαση’’ του αγαπημένου σου για να απαλλάξεις τον ίδιο. Η φράσει αυτή τελικά σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει αυτοθυσία ή αλλιώς σημαίνει απόλυτη και αγνή Αγάπη."

Ν.Π.

"Μια νεαρή κοπέλα πήγε στην εκκλησία με την γιαγιά της. Καθώς επέστρεφαν σπίτι, η γιαγιά παρατήρησε ότι η εγγονή της ήταν υπερβολικά σιωπηλή, από ότι συνήθως. Έτσι την ρώτησε τι την απασχολούσε. Η νεαρή είπε: "Γιαγιά, μπορείς να μου εξηγήσεις τι σημαίνει η φράση <Ο Χριστός έρχεται, όταν του μοιάσουμε. >;". Η γιαγιά σκέφτηκε για λίγο και έπειτα απάντησε:" Γλυκό μου εγγόνι, όπως θα έχεις μάθει και στο σχολείο, ο Χριστός ήταν ο απεσταλμένος υιός του Θεού. Προσπάθησε να διαφωτίσει και να καλυτερεύσει την ανθρωπότητα, μεταφέροντας στους ανθρώπους σημαντικές αξίες, όπως η αγάπη και η συγχώρεση. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι τον αδίκησαν και τον καταδίκασαν, επέλεξε να τους συγχωρέσει λόγω της μεγάλης αγάπης που είχε μέσα του. Ο Χριστός, ουσιαστικά, προσπάθησε να δώσει τον παράδεισο του και να πάρει την κόλαση από τους ανθρώπους, ασχέτως του τρόπου που του φέρθηκαν. Έτσι η φράση <Ο Χριστός έρχεται, όταν του μοιάσουμε.> αναφέρεται στο ότι για να θεωρείσαι αληθινός πιστός του Θεού, πρέπει να ακολουθήσεις τα βήματα του Χριστού, δηλαδή να αποκτήσεις τις αρετές που διέδωσε. "

ΚΠ

"Καθώς μιλούσα με έναν γέρο, καλόγερο, τον ρωτάω αν έχει δει ποτέ τον Θεό. Με το που ακούει την ερώτησή μου,

κοιτάει τον ουρανό και με μια απαλή φωνή λέει πως ο Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε. Τότε μόνο θα έχουμε

την δυνατότητα να Τον δούμε. Αμέσως ξεκίνησαν να τρέχουν από τα μάτια του δάκρυα. Δάκρυα έρωτα για τον Θεό του. Με κοιτάει και με ένα πλατύ χαμόγελο μου λέει πως αγάπη είναι να συγχωρείς, να παίρνεις την κόλαση κάποιου και να του δίνει τον παράδεισό σου, όπως ακριβώς έκανε και ο Χριστός."

Ο.Σ.

"Αυτή είναι μια φράση που στην αρχή ίσως φαίνεται δυσνόητη και περίεργη. Τι μπορεί άλλωστε να σημαίνει αυτό. Γιατί να θέλει κάποιος να ανταλλάξει τον παράδεισο του για την κόλαση μου? Αυτή η πρόταση μας δείχνει την ανιδιοτελή και άνευ όρων αγάπη σε όλο της το μεγαλείο. Μιλάει για έναν άνθρωπο πρόθυμο να ρισκάρει τα πάντα στην ζωή του, να αυτοθυσιαστεί για τον συνάνθρωπο του. Περιγράφει έναν άνθρωπο που κατέχει τις υπέρτατες αξίες, ταπεινό και δυνατό που προθυμοποιείται να βοηθήσει τον διπλανό του όχι μόνο χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα αλλά ακόμα και αν έχει ως συνέπειες να περάσει τα πάνδεινα, ακόμα και αν σημαίνει να δώσει τον παράδεισο του και να πάρει πίσω την κόλαση του αλλού για να του ελαφρύνει τον πόνο. Αρετές αξιοζήλευτες και ίσως για αυτό φαίνεται τόσο αλλόκοτη αυτή η φράση. Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σπάνιος, μοναδικός και με λίγα λόγια η εξαίρεση."

Ε.Μ.

"ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Υπήρχε ένα χωριό κοντά στην Παλαιστήνη. Εκεί ζούσαν μόνο Χριστιανοί. Το χωριό αυτό ήταν σχετικά απομονομένο από τον έξω κόσμο και οι άνθρωποι ζούσαν από τα προιόντα που παράγαγε ο τόπος. Οι μέρες περνούσαν ευχάριστα και ειρηνικά σε κείνο το χωριό. Όλα ήταν καλά μέχρι που οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στα Ιεροσόλυμα και άρχισαν σιγά σιγά να καταλαμβάνουν όλη την περιοχή μέχρι που φτάσανε στην Παλαιστίνη. Δεν άργησαν να λεηλατήσουν το χωριό και να πάρουν όσους πολίτες έμειναν αιχμάλωτους. Τους έβαλαν στα καράβια και τους μετέφεραν στην Ρώμη. Όταν φτάσανε στην αιώνια πόλη 

παρουσιάστηκαν στον αυτοκράτορα, ο οποίος προσπάθησε να τους αλλάξει την πίστη. Εκείνοι όμως αρνήθηκαν και του απάντησαν ‘Ο Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε’. 

Ο αυτοκράτορας χωρίς δεύτερη σκέψη τους έστειλε στην αρένα με τα λιοντάρια. Την επόμενη εβδομάδα έγινε η μαρτυρία των χριστιανών αυτού του χωριού. Άντρες και γυναικόπαιδα στεκόταν στο κέντρο της αρένας και προσευχόντουσαν, καθώς τα λιοντάρια έκαναν γύρους από γύρω τους. Ο τελευταίος που έμεινε φώναξε ‘ πάρε τον παράδεισο μου και δος μου την κόλασή σου’, πριν τον κατασπαράξουν τα λιοντάρια." 

Δ.Μ.

"Ο άνθρωπος φτιάχνεται κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού.Έτσι ο άνθρωπος μοιάζει εξωτερικά με την μορφή του Θεού και ύστερα στον εσωτερικό του κόσμο του δίνονται όλα τα ερεθίσματα έτσι ώστε να αναπτύξει παρόμοιες αρετές.Κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος όλοι έχουν ελαττώματα.Ο "ενάρετος" άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που μοιάζει το δυνατόν όσο περισσότερο με τον Θεό για αυτό το λόγο μπορούμε να πούμε ότι ο Χριστός μας έρχεται όταν του μοιάσουμε και μπορούμε να το δούμε με τη μορφή ότι ο Θεός παίρνει την κόλαση μας και δίνει τον παράδεισό του".

Ν.Π.

"Παρε τον παραδεισο μου και δωσ’μου την κολαση σου

Αυτη η φραση κρυβει αγαπη. Στηριζεται στην ανιδιοτελεια και καταρριπτει κάθε εγωισμο καθως, όταν την ξεστομισεις είναι σαν να λες «Σ’αγαπαω, με ο,τι εχω και δεν εχω, σ’αγαπαω τοσο που ακομα και στην κολαση να με πας, η αγαπη μου για σενα δεν θα αλλαξει. Αρκει να εισαι εσυ καλα». Δειχνει το πώς είναι να αγαπας καποιον με ολη σου την ψυχη, ολο σου το είναι. Χωρις να περιμενεις ανταποδοση η ανταλλαγμα να σου αρκει η χαρα του αγαπημενου σου για να εισαι και ‘συ καλα. Όπως μια μανα το παιδι της. Όπως ο Χριστος σε μας. Αγαπη ανευ ορων. Και τοτε, μονο όταν αδειασουμε την ψυχη μας, όπως εκανε και αυτος, θα του μοιασουμε. Τοτε θα ερθει. Και θα μας κυριεψει η γαληνη του θειου, καθως θα νιωθουμε διπλα μας τον Υιο του Θεου".

Α.Π.

"Πριν από λίγα χρόνια, μια μητέρα βοηθούσε τον πρωτότοκο γιό της με το μάθημα των

Θρησκευτικών, το οποίο ο γιός της έβρισκε ανούσιο και βαρετό. Τα πιο συχνά του ερωτήματα

ήταν τα εξής: «Μαμά γιατί δεν νιώθω/ καταλαβαίνω τον Θεό; Με αγαπάει και μένα όπως τα

άλλα παιδιά;». Η μητέρα με έναν βαθύ αναστεναγμό λέει στο παιδί της: «Χρυσό μου, ο

Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε. Αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως

χρώματος, θρησκείας, γλώσσας. Για να καταφέρεις να του μοιάσεις προσπάθησε να δώσεις σε

κάποιον το παράδεισό σου και να πάρεις τη κόλασή του»."

Θ. Π.