1.4 Λύτρωση (Β΄ Λυκείου 2018-19)
Το όνειρο των θνητών
Φαβέλες, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία, 2016, Ολυμπιακοί Αγώνες.
Παράγκες, φτώχεια, οδύνη, ασθένειες, ταλαιπωρία...
Cobacabana, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία, 2016, Ολυμπιακοί Αγώνες.
Χλιδή, πολυτέλεια, ανέσεις με θέα τη φτώχεια. Ίσως και καμία ελεημοσύνη!
Σε ένα σημείο αυτές οι δύο γειτονιές συναντιούνται. Και οι δύο γειτονιές έχουν μια κοινή θέα. Το άγαλμα του Λυτρωτή Χριστού.
Άραγε ποιους και από τι σώζει ο Χριστός ο Λυτρωτής στη Βραζιλία αλλά και σε κάθε τόπο;
Μήπως το όνομα του είναι μια απλή ονομασία δίχως καμια σημασία για το παρόν;
Το ζήτημα της λύτρωσης αποτέλεσε τον κεντρικό προβληματισμό στις τελευταίες μας συναντήσεις. Για να εμβαθύνουμε στην έννοια αυτή χρησιμοποιήσαμε ένα απόσπασμα από την "Αναφορά στο Γκρέκο" του Νίκου Καζαντζάκη.
Σε αυτό ανακαλύψαμε την ανάγκη που έχει κάθε άνθρωπος, και ειδικά στις δύσκολες στιγμές που κινδυνεύει η ζωή του, να αναζητήσει τη λύτρωση, τη σωτηρία, τη μακαριότητα, όπως είπαν πολλοί μαθητές/πολλές μαθήτριες.
Εξάλλο διαπιστώσαμε ότι ζητούμενο είναι και η λύτρωση από τους ίδιους τους λυτρωτές. Αυτή η φράση μας προβλημάτισε.
Η έρευνά μας έδειξε ότι πάντα παρουσιάζονται "λυτρωτές", που οικοδομούν τη λύτρωση στο φόβο και την ελπίδα ή αλλιώς στη δύναμη της εξουσίας και στο εμπόριο της βελτίωσης της ανθρώπινης ζωής.
Άραγε κάτι τέτοιο δεν έκανε και ο Χίτλερ στη Γερμανία; Πρόσφερε φόβο και τρόμο και πούλησε ελπίδα για τα τότε αδιέξοδα των Γερμανών.
Έτσι η "λύτρωση" που πρόσφερε, συνδυάστηκε με το κήρυγμα του μίσους και επιτεύχθηκε με τον πόλεμο και τους διωγμούς. Μίσος, πόλεμος, διωγμοί θεωρήθηκαν οι "αρετές" μιας "ανώτερης φυλής" ή "κάστας, αν προτιμάτε.
Ο Χίτλερ παρουσιάστηκε "λυτρωτής" και ζήτησε από τους ναζιστές τη θρησκευτική αφοσίωσή τους.
Σε αυτή αλλά και σε παρόμοιες περιτπώσεις, η λύτρωση από τέτοιους λυτρωτές θεωρείται επιβεβλημένη και αναγκαία.
Όμως η θρησκευτική λύτρωση έχει κάποια σημασία; Αν ναι, ποια είναι αυτή;
Στον θρησκευτικό κόσμο, η μετά θάνατον λύτρωση έχει σχηματικά δύο κατευθύνσεις (εντελώς σχηματικά).
Η πρώτη αναφέρεται στη σωτηρία από τις μετενσαρκώσεις και τις εναλλαγές από ζωή σε ζωή. Το ιδανικό σε αυτή την περίπτωση είναι το σβήσιμο της ύπαρξης (νιρβανα στον Βουδισμό) ή το σμίξιμο (και άρα το "χάσιμο" της ύπαρξης) στον υπερούσιο ωκεανό της θεότητας, στην οποία είναι αφοσιωμένος ο πιστός (Ινδουισμός).
Και εδώ ξεκινάει ένα ερώτημα, που οι μαθητές/μαθήτριες θέτουν. Και με αυτή τη ζωή τι γίνεται; Καλό ερώτημα!
Το προσθέτω κι αυτό στο αρχικό μας ερώτημα, που ακόμη δεν απαντήσαμε. Τελικά ο Χριστός είναι Λυτρωτής;
Μήπως η λύτρωση είναι ένας κόσμος γεμάτος με τα απωθημένα μας (το όνειρο των θνητών);
Ειδικά στον Χριστιανισμό (όπως ανακαλύψαμε στη δίωρη πορεία μάθησης μέσα από τη μελέτη των κειμένων) ο Τριαδικός Θεός είναι η πηγή της λύτρωσης.
Οι χριστιανοί βιώνουν τον Ιησού Χριστό ως Λυτρωτή σε τρεις άξονες, οι οποίοι είναι σε αλληλεξάρτηση.
Ο πρώτος αναφέρεται στην καθημερινή ζωή και έχει κοινωνική κατεύθυνση. Αποτελεί τον αγώνα για λύτρωση από τον εγωκεντρισμό και μίμηση του παραδείγματος του Χριστού και των αγίων.
Ο δεύτερος επεκτείνεται στη λύτρωση με διαστάσεις οικουμενικές και πανανθρώπινες. Μια τέτοια λύτρωση "σπάει" τους εθνικισμούς, τις κοινωνικές ανισότητες, τις ρατσιστικές κακοδοξίες και οτιδήποτε άλλο τυραννάει τον άνθρωπό.
Η τρίτη έχει υπαρξιακή σημασία και αναφέρεται στη σωματοψυχική ακεραιότητα του ανθρώπου, δηλαδή στην Ανάσταση και την αιώνια κοινωνία του με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο.
Αυτή την τριπλή πορεία χάραξε ο Υιός του Θεού με την Ενανθρώπησή Του! Όμως δεν αρκεί η προσφορά της λύτρωσης από τον Χριστό. Απαιτείται και η δική μας αυτοπαράδοση στη λύτρωσή του, στον τρόπο ζωής του, που είναι αυτοθυσιαστικός και σταυρωτικός. Γι' αυτό και αναστάσιμος!
"Ο Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε" ή αλλιώς, όπως μας λέει πάλι ο παπά Λίβυος: "Πάρε τον παράδεισό μου και δως μου την κόλασή σου"...
Γι΄ αυτό όμως το θέμα αναμένονται τα διηγήματα των μαθητών/μαθητριών.
Εν τέλει η υπαρξιακή, κοινωνική και οικουμενική νοηματοδότηση της λύτρωσης στον Χριστιανισμό αποτελούν καταστάσεις αλληλένδετες. Υπερβαίνουν το όνειρο των θνητών. Έχουν δυναμικό πρόσημο και ευνοούν τον αγώνα του ανθρώπου για να κατορθώσει μαζί με τον Θεό τη λύτρωση.
Με πιο απλά λόγια, ο άλλος θα είναι πάντα ο παράδεισός (Φ. Ντοστογιέφσκυ) ή η κόλασή μας (Ζ.Π. Σάρτρ)! Εσείς διάλεγετε και παίρνετε!
Για να δείτε παλιότερες αναρτήσεις μας επί του θέματος,
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου