Πέρασμα ζωής (μακριά από τη θλίψη και τα αδιέξοδα)

 

H Kοίμηση της Θεοτόκου, εικόνα κρητικής τέχνης, Μουσείο Μπενάκη

ᾌσατε λαοί, τῇ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ᾄσατε· σήμερον γὰρ τὴν ὁλόφωτον ψυχὴν αὐτῆς, εἰς τὰς ἀχράντους παλάμας, τοῦ ἐξ αὐτῆς σαρκωθέντος ἄνευ σπορᾶς, παρατίθησιν, ᾧ καὶ πρεσβεύει ἀδιαλείπτως, δωρηθῆναι τῇ οἰκουμένῃ εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος" (Εἰς τὴν Λιτήν. Στιχηρὰ Ἰδιόμελα.)

 

Δρ. Νικολάου Τσιρέβελου

Με τη Γιορτή της Κοιμήσης της Θεοτόκου, λίγο πριν το τέλος του εκκλησιαστικού έτους, τονίζεται η συμβολή της Παναγίας στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ένα σχέδιο που ξεκίνησε από πολύ παλιά και πάντα απαιτεί την ανθρώπινη συνεργία για την εξέλιξή του.

Η Μαριάμ, η Παναγία, με το μεγάλο «ναι» στην πρόσκληση του Θεού να γεννήσει τον Χριστό, με τις αγωνίες και τη φροντίδα της μητέρας, την αβάσταχτη υπομονή στο Πάθος και τη Σταύρωση του Υιού του Θεού και του ανθρώπου, αλλά και τη χαρά της Ανάστασης που δε χωράει ο νους, αποτελεί βασική πρωταγωνίστρια στη ζωή της Εκκλησίας.

Στην Kοίμησή της συγκεντρώθηκαν στη Γεθσημανή οι μαθητές του Χριστού, οι οποίοι μετά την Πεντηκοστή είχαν πάρει τους δρόμους για να μαρτυρήσουν την Αλήθεια της Ανάστασης μέχρι τα πέρατα της γης. Εκεί λαμβάνουν θάρρος από το σκήνωμά της και συνεχίζουν την αποστολή τους.

Πλέον το σχέδιο του Θεού εισέρχεται σε μια νέα φάση. Άνθρωποι από όλα τα έθνη και τους λαούς καλούνται να συνεργαστούν σε αυτό το σχέδιο. Να μιμηθούν τη ζωή της Θεοτόκου και να μεταλαμπαδεύσουν την προσδοκία ότι ο θάνατος, το μεγαλύτερο κακό, δεν είναι το τέλος.

Η πάλη με το κακό δεν είναι εύκολη υπόθεση, όπως και η πίστη στην Ανάσταση. Εκτός από τις εξωτερικές δυσκολίες, πάντα αποτελεί μια αναμέτρηση με τον εαυτό μας. Τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να κουραστούμε, να απελπιστούμε και να τα παρατήσουμε. Να χάσουμε την ειρήνη μέσα μας, που είναι η βάση για κάθε αλλαγή σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Η Παναγία, γράφει σε κήρυγμά του ο Ιωάννης Δαμασκηνός, με «το ειρηνικό και πράο φρόνημα καλλιεργεί την αγάπη, την ευσπλαχνία, την ταπεινότητα, τις αγκαλιάζει (αυτές τις αρετές) σαν να ήταν παραμάνες της»* (ελεύθερη απόδοση Ν.Τ.). Συνάμα διδάσκει με φρόνημα αναστάσιμο, δίχως να λησμονεί τον δρόμο του Σταυρού.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, Pieter Bruegel, 1564

Έτσι λοιπόν η Παναγία αποτελεί γέφυρα μεταξύ ουρανού και γης και σαν λαμπάδα (βλ. το έργο του P. Bruegel) φωτίζει το δρόμο για να πιάσουμε ο ένας το χέρι του άλλου και να πορευτούμε. Απέναντι στη θλίψη και τις δυσκολίες της ζωής, τα αδιέξοδα και πολλές φορές σε όσα απίστευτα συμβαίνουν, η ζωή της Παναγίας φανερώνει πως ο πόνος γίνεται κουράγιο, δρόμος, ελπίδα μοίρασμα και πέρασμα ζωής. Προσμονή και πάλη για τη βεβαιότητα της ζωής!

 

Με τις σκέψεις και τις προσευχές μας σε όσες και όσους δοκιμάζονται από τις φωτιές αλλά και από κάθε δυσκολία σωματική και ψυχική!

 

 

* Aγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, Η Θεοτόκος - Τέσσερις Θεομητορικές ομιλίες, εκδ. Αποστολική Διακονία, 1970.

1^η εικόνα: H Kοίμηση της Θεοτόκου, εικόνα κρητικής τέχνης, Μουσείο Μπενάκη

2^η εικόνα: Η Κοίμηση της Θεοτόκου, Pieter Bruegel, 1564 (Upton House, Warwickshire)