Η τέχνη του θεολογείν

Επικοινωνώ με τον Θεό, φιλιώνω με τον συνάνθρωπό μου Νικολάου Γ. Τσιρέβελου, θεολόγου Η επικοινωνία αποτελεί βασικό στοιχείο της ανάπτυξης του πολιτισμού. Ο άνθρωπος σήμερα επικοινωνεί με διάφορους τρόπους και μέσα από ποικίλους αγωγούς (διαδίκτυο, τηλέφωνο). Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο κοινός κώδικας, ή αλλιώς γλώσσα, μεταξύ πομπού και δέκτη ή ομιλητή και συνομιλητή. Με την επικοινωνία ο άνθρωπος ανταλλάσσει απλές πληροφορίες αλλά και μπορεί να οικοδομήσει σχέσεις. Να εξημερώσει τους ανθρώπους και να εξημερωθεί μαζί τους, να αποκτήσει φίλους, να αγαπήσει και να ερωτευθεί βαθειά. Η επικοινωνία δεν αποτελεί εύκολο πράγμα. Πολλοί παράγοντες δυσχεραίνουν την επίτευξή της με κυριότερο τον εγωκεντρισμό, που οδηγεί στη διακοπή της επικοινωνίας και άρα στην αφιλία.

"Αδιάκοπα να προσεύχεστε."  ( Θεσ. Α΄ 5, 17) Εισαγωγή Η εύρεση του Θεού δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από τη διαρκή αναζήτησή Του, σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης. Όμως για να αναζήτησουμε κάποιον ή, όπως λέγαμε στην τάξη να ταξιδέψουμε, χρειάζεται να γνωρίζουμε τον εαυτό μας. και που θέλουμε να πάμε. ΄Ετσι και η αυτογνωσία είναι ένα ταξίδι. Μια διαρκής και επίπονη διαδικασία δίχως τελειωμό. Συγχρόνως εξαρτάται από τη σχέση μας με τον Άλλον/άλλον/άλλη.  Ωστόσο, για να δημιουργηθεί μια σχέση και να συνεχίσει να υπάρχει, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η επικοινωνία. Αντιλαμβάνομαι ότι η λέξη "επικοινωνία" μπορεί να περιγραφεί με πολλούς τρόπους. Στην ανάρτηση αυτή, που θα μας βοηθήσει στα μαθήματά μας, θα αναζητήσουμε πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να επικοινωνούμε πραγματικά, θα εξετάσουμε αν υπάρχει επικοινωνία ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό, ποιες είναι οι μορφές της και πως αξιολογούμε τους τρόπους αυτούς. Τέλος, θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε αν υπάρχ...

Δήμητρας Κούκουρα,   Καθηγήτριας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. «Δεν καταλάβαινα γρυ απ’ ότι έλεγε τούτη η προσευχή (το πάτερ ημών) και μια μέρα είπα στη μάνα μου: «Το ‘πάτ’, μπρε μάννα, ξέρω τι θα πει, μα εκείνο το ‘ερημών’ με μπερδεύει!» Η απορία προέρχεται από τα χείλη παιδιού (1) σχολικής ηλικίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Μετά από έναν αιώνα όσες μετρήσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα με τη χρήση του ερωτηματολογίου, είτε σε μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είτε σε ομάδες ενηλίκων, οδηγούν στα ίδια αρνητικά αποτελέσματα(2). Τα ευρήματα από τις σύγχρονες εμπειρικές έρευνες αλλά και οι λειτουργικές εκφράσεις που πέρασαν παλαιότερα στην καθημερινή ομιλία(3) συχνά δημιουργούν θυμηδία, συχνότερα όμως θλίψη. Η θυμηδία οφείλεται στις παρανοήσεις και τις παραφράσεις του νοήματος των κειμένων, που η Γλωσσολογία ερμηνεύει με το φαινόμενο της παρετυμολογίας και της αναλογίας: καθετί που δεν είναι κατανοητό στο γλωσσικό αισθητήριο ο ομιλητής προσπαθεί να το ερμηνεύσει με κάτι π...

ΔΗΜΗΤΡΑΣ Α. ΚΟΥΚΟΥΡΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Α.Π.Θ. 1. Οι «χριστιανικές» κοινωνίες      Η διαπίστωση είναι προφανής. Οι κοινωνίες στο Βόρειο Ημισφαίριο και ειδικότερα στην Ευρώπη δεν είναι πλέον χριστιανικές. Στο παρελθόν αριθμούσαν στα μέλη τους Χριστιανούς, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, οι οποίοι ανήκαν σε μια συγκεκριμένη χριστιανική παράδοση ή και σε περισ- σότερες 1 . Τότε οι κοινωνίες ήταν χριστιανικές, εφόσον η θρησκεία λογίζεται ως ένα κύριο χαρακτηριστικό του πολι- τισμού. Στα τέλη του 20ου αιώνα, η κατάργηση του διπολικού πολιτικο-οικονομικού συστήματος με την πτώση των ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη και η α- σύλληπτη ανάπτυξη της τεχνολογίας στον τομέα των μεταφορών και των επικοινωνιών οδήγησαν στην παγκοσμιοπο- ίηση της οικονομίας. Παράλληλα διευκόλυναν τη διακίνηση διαφόρων πολιτιστικών στοιχείων και ενθάρρυναν την αθρόα μετακίνηση πληθυσμών για ποικίλους λόγους, από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο και α...