Πάρε τον Παράδεισό μου και δως μου την κόλασή σου - Α1

 

Οι μαθητές/μαθήτριες της Α΄ Λυκείου του 1ου Πρότυπου Λυκείου Θεσσαλονίκης "Μανόλης Ανδρόνικος" εμπνέονται από τα λόγια του π. Λίβυου (π. Χαραλάμπους Παπαδόπουλου) και εκφράζονται δημιουργικά.

Λαμβάνοντας υπόψη τις φράσεις «ο Χριστός έρχεται όταν του μοιάσουμε», «πάρε τον παράδεισο μου και δώσε μου την κόλασή σου» αποφασίσαμε να εκφράσουμε το νόημα τους καθώς  και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται να τις εντάσσουμε στην καθημερινότητα μας διαμέσου εικόνων και ενός τραγουδιού. Στις 3 πρώτες εικόνες απεικονίζεται ο Χριστός με τον οποίο πρέπει να μοιάσουμε για νε έρθουμε κοντά του. Συγκεκριμένα στις 2 από εκείνες διαφαίνεται ο Ιησού ενώ παίρνει στην αγκάλη του ένα ζώο και έναν άνθρωπο. Έμμεσα λοιπόν, κατανοούμε πως για να έρθει σε εμάς, οφείλουμε να προσφέρουμε απλόχερα την αγάπη, αλληλεγγύη, συμπαράσταση, αλληλοβοήθεια προς όλα τα όντα. Ύστερα εμφανίζεται ένα πρόσωπο που βιώνει δυσχέρειες στην ζωή οι  οποίες παρομοιάζεται με την κόλαση.  Ακολουθούν 2 ζωγραφιές που προκαλούν αισθήματα φόβου, κινδύνου, απελπισίας που συνδέονται άμεσα με την κόλαση  και προβάλλουν το βάθος των συναισθημάτων του ατόμου στην δύσκολη κατάσταση. Τον συνοδεύει ωστόσο ένας συνάνθρωπος ο οποίος  τον βοηθάει μοιράζοντας τον παράδεισο του και δέχονταν την κόλαση του. Η πράξη γίνεται αντιληπτή με την απεικόνιση 2 ορειβατών που αλληλοβοηθιούνται ενώ παράλληλα αναδύεται η «θυσία» του ενός επειδή είναι πιθανό να αντιμετωπίσει και ο ίδιος τις δυσκολίες. Διαφαίνεται μετά ένας από τους πολλούς τρόπος που η ενέργεια εφαρμόζεται  στον κόσμο, δηλαδή η στήριξη εκείνων χωρίς την δυνατότητα κάλυψης πρωταρχικών αναγκών. Τέλος, έρχεται η πραγματική επαφή με τον Θεό που δημιουργεί το αίσθημα της γαλήνης οπότε χρησιμοποιήσαμε μια εικόνα που την επιφέρει  στον ακροατή και 2 που εκφράζουν την ένωση. Οι στίχοι του τραγουδιού αποδίδουν πώς μπορούμε να μιμηθούμε την δρόμο του Χριστού.    

Επιλέξαμε να δημιουργήσουμε δύο ζωγραφιές έχοντας ως κοινό θέμα την πρόταση "πάρε τον παράδεισό μου και δος μου την "κόλασή" σου". Έγινε η επιλογή του πορτοκαλί χρώματος (αλλά και άλλων παρόμοιων χρωμάτων) ως ένα φωτεινό χρώμα όπως ακριβώς μας παρουσιάζεται και ο παράδεισος, ως ένα φωτεινό μέρος. Με την επιλογή του θέματος και του χρώματος προσπαθήσαμε να μην περιορίσουμε τις ιδέες μας και την φαντασία μας, καταλήγοντας έτσι σε δύο διαφορετικά έργα μέσα από τα οποία προσπαθήσαμε να περάσουμε το μήνυμα της αγάπης.

Έργο 1: Η αγάπη του γονιού, πιο συγκεκριμένα της μητέρας για το παιδί

Έργο 2: Τα δύο δοχεία περιέχουν τον παράδεισο και την κόλαση (φωτεινά και σκοτεινά χρώματα)

Οι μαθήτριες Η.Γ. και Α.Δ.

Θεαθήναι;

Στο παρακάτω ποίημα εκτυλίσσεται ένας μακροσκελείς φανταστικός διάλογος ανάμεσα σε έναν πιστό ορθόδοξο χριστιανό και έναν άπιστο. Το ποίημα ακολουθεί την μορφή ερωταπαντήσεων και το περιεχόμενό του αφορά την φύση και ύπαρξη του Θεού.

Δεν έρχεται ποτέ απρόσκλητος,

δεν παραβιάζει ποτέ την ελευθερία και την βούλησή μας,

είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.

Ειναι ο Ον.

Και τι με Αυτόν,

Κορόιδο σε έχουν πιάσει,

Όλη αυτή η κατάσταση

πολύ με νευριάζει, 

Πιστεύεις ό,τι λένε,

Οι κληρικοί θα φταίνε,

Δεν σκέφτεσαι καθόλου κριτικά,

Είσαι σαν τα πρόβατα τελικα.

Πώς κριτικά περιμένεις να κατανοήσεις

τον Δημιουργο της λογικής και κριτικής σκέψης; 

Προσπάθειες σαν κι αυτές άπειρες υπάρχουν.

Ο Άγιος ο Αυγουστίνος, με την μεγάλη χαρη,

ανάμεσα στα πολλά,

την απάντηση στην άποψή σου έχει πάρει.

Καθώς κάποτε ηπήγαινε εις την θάλασσαν,

αντικρισε θέαμα παράξενο αλλά και μοναδικό.

Άσκοπη προσπάθεια έκανε ένα μικρό αγόρι,

την θάλασσα όλη να χωρέσει σε μία γούρνα.

Η απάντηση που πήρε ήταν:

“Πώς προσπαθείς να χωρέσεις τον λογισμό του Θεού στο μυαλό σου,

όπως και εγώ την θάλασσα στην γούρνα μου;”

Και που είναι οι αποδείξεις;

Οι ορατές ενδείξεις;

Βαρέθηκα τη γνώμη αυθεντίας,

Επιχειρήματα τρανταχτά χρειάζομαι απευθείας, 

δεν καταλαβαίνω πως πιστεύεις 

Κάτι που ούτε ακούς ούτε βλεπεις.

Όταν ακούσεις και δεις αργά θα είναι,

γι’ αυτο τώρα εγώ σε λέω όσο καιρός είναι

βλέψεις για την ζωή σου άλλαξε.

Εγώ παρά το καλό σου θέλω,

διότι έχεις προειδοποιήθει,

την αλήθεια ήξερες αλλά επέλεξες το ψέμα.

Θαύμα θα πεις για σε δύο καταλήξεις,

είτε αργά είτε για σε Προλάβει.

Έτσι δύστυχος,

αποτέλεσμα δυαδικό, δευτεροβάθμιο μονάχα θα υπάρξει!

Αφήστε πια τις προειδοποιήσεις,

Πραγματικά κουραστικό αυτό έχει καταντήσει

Όλο απειλές πετάτε

Υποταγμένους και ήσυχους να μας κρατάτε

Κι αν ο Θεός υπάρχει αλήθεια

Και αυτά που λέτε δεν είναι παραμύθια,

Που κρύβεται τώρα που κόσμος πεινάει

Το καλό του δεν θέλει? Ο πόνος τους δεν Τον πονάει?

Παρότι τον πονά,

η αγάπη Του τόσο είναι μεγάλη που τα επιτρέπει.

Το καλό μας θέλει,

πώς θα μάθουμε χωρίς λαθη;

Για ‘υτό,

πρόθυμος είναι,

ανά πάσα στιγμή,

καθώς σε πολλά αγαθα για μας,

σε Αυτόν υπερπερισσεύουν,

να μας δώσει άφεση αμαρτιών.

Εδώ και ο Ίδιος,

μέχρι τον Άδη κυριολεκτηκά για εμάς έφτασε.

Εσύ στον Άδη θα πήγαινες για παιδί,

γυναίκα ή άνδρα?

Του δώσαμε την κόλασή μας, και πήραμε τον παράδεισό του.

Αυτό πήγε εκεί για όλους μας!

Έτσι, άπιστε Θωμά, εσύ Θρασύβουλε,

που τα καρφιά του θες να πιάσεις,

να η απόδειξή σου, Ανέσθει!

Και όχι μόνο αυτός άλλα και όλοι οι άλλοι…

και εμείς.

Έστι, κατ’ εικόνα Του και εγώ, εγώ προσωπικά προτίθεμαι

Να δώσω τον παράδεισό μου και δος μου την κόλασή σου?

Κ. Κ., Σ. Κ., Γ. Κ., Δ. Γ., Μ. Κ. & Π. Κ.

Θρησκευτικό βίωμα

 

Συνάνθρωπε, φίλε μου αγαπημένε

βιώνουμε έναν κόσμο διαφορετικό

με άλλα μάτια, με άλλο μυαλό

 

Συνάνθρωπε, φίλε μου αγαπημένε

πάρε τον παράδεισο μου

δώσ’ μου την κόλαση σου

Θέλω να δεις πώς είναι να ζεις αληθινά

Θέλω να δω πώς είναι να πονάς πραγματικά

 

Συνάνθρωπε, φίλε μου αγαπημένε

Πάρε τον παράδεισο μου,

δώσ’ μου την κόλαση σου

Στην απεραντοσύνη του εγωισμού σου

να μη χαθείς θυμήσου

Ε.Π., Τ.Τ., Γ. Τ., Ι. Π., Ι. Τ., Μ. Κ. 

 

ΠΟΙΗΜΑ-ΚΕΙΜΕΝΟ

1]  Η αγάπη είναι ανιδιοτελής.

Πρέπει να δίνεις όση έχεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.

Αν αυτό, δεν είναι αυτό που κάνεις,

τότε δεν αγαπάς πραγματικά, μα φαινομενικά.

Για να μπορέσεις να κατακτήσεις όσα κατέκτησε Εκείνος,

θα πρέπει να θυμάσαι πως: «τότε έρχεται Εκείνος, όταν του μοιάσεις».

Επομένως, για να λάβεις όσα επιθυμείς,

θα πρέπει πρώτα να τα προσφέρεις,

χωρίς όμως να απαιτείς και να τα λάβεις.

 

2] Καλοκαιρινό βράδυ. Να κάτσουμε λίγο παρέα στο πεζούλι, κι όπως θα μας φυσάει ο καλοκαιρινός, ζεστός αέρας, να φανταστούμε πως θα πετάξουμε. Να κλειστούμε μέσα στον ήχο του πετάγματος, να φτάσουμε έως τον ουρανό κι ακόμα παραπέρα. Μαζί. Αρκεί να με αφήσεις να έρθω μαζί σου. Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, στην αγάπη, στη ζωή, στο θάνατο. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί καθόλου. Αρκεί να με αφήσεις να έρθω μαζί σου. Να μου πεις: «πάρε τον παράδεισό μου και δος μου μου την κόλασή σου», με αυτό το ειρωνικό κ’ ίσως συμπονετικό, γεμάτο πάθος, χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη σου. Να με κοιτάξεις νιώθοντας ελεύθερος, με τα μάτια σου να λάμπουν από ευτυχία, κι ύστερα να σοβαρευτείς και να μου πεις: «σ΄αφήνω να έρθεις μαζί μου, να πάρεις τον παράδεισό μου και να μου δώσεις την κόλασή σου»…

Ι.Μ., Ε.Κ. & Ν. Γ.

Σε συμπάθησα πολύ,

αλλά δεν ήσουν πάντα εκεί.

Ήσουν τόσο εχθρική,

και πολύ τρομακτική.

 

Νόμιζες πως θα ξεφύγεις από ολά αυτά,

αλλά ήταν ήδη αργά.

Πόνος,φόβος,μοναξιά

Χωρίς βοήθεια πουθενά.

 

Γιατί δεν έρχεσαι;

Γιατί δεν βοηθάς;

Όλα στα έχω δώσει

Αλλά βοήθεια καμιά

Γιατί;

 

Εσύ που είσαι αγνός,

απλός και προσιτός

Έλα τώρα εδώ

Την εξαίρεση αυτή σου ζητώ.

 

Πάρε τον παράδεισο μου

και δώσε μου την κόλαση της

Θα ζήσει έτσι φανερά στο φώς

Χωρίς σκοταδι και ερημιά.

Με αυτό το ποίημα προσπαθούμε να εκφράσουμε την απόγνωση που μπορεί να νιώσει κάθε άνθρωπος ακόμα και στην μικρότερη δυσκολία που θα συναντήσει στην ζωή του.Επιπλέον θέλουμε να τονίσουμε την έννοια της αυτοθυσίας, το να ενδιαφέρεται αλλά και να θυσιάζεται κάποιος χωρίς να περιμένει ανταπόδοση ή ανταλλάγματα.

 Γ. Κ. & Μ. Κ.

Σε αυτό το κολάζ θέλαμε να απεικονίσουμε τη φράση "Πάρε τον παράδεισό μου και δώσε μου την κόλασή σου". Στην εικόνα φαίνονται ο παράδεισος και η κόλαση καθώς και δύο χέρια που αντιστοιχούν σε καθένα από αυτά τα μέρη. Το χέρι της κόλασης είναι πληγωμένο και τυλιγμένο με συρματόπλεγμα, που σημαίνει πως εάν πιάσει το άλλο χέρι, θα το πληγώσει και εκείνο. Το χέρι του παραδείσου, ωστόσο, θα δεχτεί να κρατήσει σφιχτά το χέρι της κόλασης, παρά το γεγονός ότι θα πληγωθεί."

Δ.Α. Δ. & Μ.Δ.Β.