Η τέχνη του θεολογείν

Δήμητρας Κούκουρα,   Καθηγήτριας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. «Δεν καταλάβαινα γρυ απ’ ότι έλεγε τούτη η προσευχή (το πάτερ ημών) και μια μέρα είπα στη μάνα μου: «Το ‘πάτ’, μπρε μάννα, ξέρω τι θα πει, μα εκείνο το ‘ερημών’ με μπερδεύει!» Η απορία προέρχεται από τα χείλη παιδιού (1) σχολικής ηλικίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Μετά από έναν αιώνα όσες μετρήσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα με τη χρήση του ερωτηματολογίου, είτε σε μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είτε σε ομάδες ενηλίκων, οδηγούν στα ίδια αρνητικά αποτελέσματα(2). Τα ευρήματα από τις σύγχρονες εμπειρικές έρευνες αλλά και οι λειτουργικές εκφράσεις που πέρασαν παλαιότερα στην καθημερινή ομιλία(3) συχνά δημιουργούν θυμηδία, συχνότερα όμως θλίψη. Η θυμηδία οφείλεται στις παρανοήσεις και τις παραφράσεις του νοήματος των κειμένων, που η Γλωσσολογία ερμηνεύει με το φαινόμενο της παρετυμολογίας και της αναλογίας: καθετί που δεν είναι κατανοητό στο γλωσσικό αισθητήριο ο ομιλητής προσπαθεί να το ερμηνεύσει με κάτι π...

      Η μελέτη του θεολογικού έργου του νυν Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου αναδεικνύει την ιστορική του συμβολή στην αναζωπύρωση της ορθόδοξης ιεραποστολής κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Στο θεολογικό του έργο προβάλλει με επιστημονική τεκμηρίωση την ιεραποστολική αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας και την οικουμενικότητα του χριστιανικού μηνύματος. Το έργο αυτό αποτελεί σε μεγάλο βαθμό τη θεολογική θεμελίωση της εν Χριστώ μαρτυρίας στον σύγχρονο κόσμο και εμπνέει για την ιεραποστολική κινητοποίηση των Ορθοδόξων. Περιεχόμενα Πρόλογος Εισαγωγή Κεφάλαιο πρώτο Σκοπός και κίνητρο της χριστιανικής μαρτυρίας   1. Η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού στον κόσμο 2. Το κάλεσμα για την εν Χριστώ μεταμόρφωση...

π. Ανδρέα Κονάνου  Αν έχεις παιδί στην εφηβεία, μίλα λίγο μαζί του, κι αφουγκράσου το ζωντανό παλμό του, το αίτημα της ψυχής του για γνησιότητα και ειλικρίνεια, για κατάργηση της πολλής υποκρισίας και ψευτιάς. Θα σου κάνει πολύ καλό. Άσε λίγο τα βιβλία, τις ομιλίες και τα κηρύγματα ημών των παπάδων, και μίλα με ζωντανούς ανθρώπους που έχουν μια καρδιά που χτυπά και πονάει. Βγες απ’ την ασφάλεια της μελέτης κειμένων, άσε την ξύλινη γλώσσα, και άγγιξε την πήλινη κ ι εύθραυστη ύπαρξη του παιδιού σου, που δεν λέει εύκολα ψέματα, εκτός αν τα διδάχτηκε από μας. Και καθρεφτίσου. Και μη μιλάς αμέσως, μπλα μπλα και το ίδιο πάλι ¨κήρυγμα¨ , την ίδια κασέτα, που λες αιώνες τώρα. Κι άσε την εύκολη και βιαστική αντίδραση κι επίθεση. Και κλείσου στο δωμάτιο της ψυχής σου, να κλάψεις. Για τα λάθη σου, το ψέμα σου, το ¨δήθεν¨ φέρσιμό σου, τον ψεύτικο ¨θεό¨ σου, τον πολύ εγωισμό σου! Και κάνε νέα αρχή. (Ω, ρε, τι τραβάνε τα παιδιά…) Αναδημοσίευση από τη σελίδα του στο ...