Οι μαθητές/μαθήτριες εμπνεόνται από τη διήγηση της Γενέσεως και ειδικά τον στίχο 2:15: "Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει" και δημιουργούν τις δικές τους αναρτήσεις.
"«Η ευθύνη του ανθρώπου για την προστασία του περιβάλλοντος με βάση την
Αγία Γραφή».
«Ενάντια στη φύση, ενάντια στον Θεό!»
Ο άνθρωπος με την φύση συνδέονται από μια αδιάρρηκτη σχέση. Η επιβίωση του και η ομαλή ανάπτυξή του εξαρτώνται άμεσα από αυτήν. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σύμφωνα με την Αγιά Γραφή, ο Θεός τον έθεσε υπεύθυνο για την προστασία της. Ωστόσο, ο άνθρωπος υποβαθμίζει την αξία της φύσης και έχει, κατά συνέπεια, προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές σε αυτήν, παραβαίνοντας την εντολή του Θεού.
«Ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον προσέχει» και με το να τον αφήσει να ονομάσει όλα τα ζώα, τα έθεσε υπό την προστασία του. Ο άνθρωπος, όμως φαίνεται να τα παραβλέπει όλα αυτά στον βωμό του κέρδους, καθώς η υπεραλίευση των θαλασσών, η αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων και νερού για τις γεωργικές καλλιέργειες, η κατασπατάληση των πρώτων υλών και οι πυρκαγιές με στόχο την οικοπεδοποίηση είναι μερικά παραδείγματα της ακόρεστης μανίας του για πλουτισμό.
Εντούτοις, ξεχνάει πως αυτές του οι πράξεις έχουν δυσμενείς επιπτώσεις και για τον ίδιο. Πρώτα από όλα θέτεται σε κίνδυνο η σωματική του υγεία. Οι μολυσμένες τροφές, η έλλειψη οξυγόνου, η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλούν καρκίνο, καρδιοπάθειες και αναπνευστικά προβλήματα. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί πως και η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας καθιστά ζοφερό όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον του. Η επιβίωση του θα είναι αδύνατη λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Καταληκτικά, η προστασία του περιβάλλοντος είναι ευθύνη όχι μόνο αυτών που πιστεύουν και μελετούν την Αγία Γραφή, αλλά όλων μας. Οφείλουμε να σεβαστούμε τη Γη, είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε σε κάποια ανώτερη δύναμη, γιατί είναι αυτή που μας προσφέρει την επιβίωση, την προστασία, την τροφή μας. Με τις πράξεις μας δεν καταστρέφουμε μόνο τους εαυτούς μας, αλλά και τον πλανήτη και τα άλλα έμβια όντα, που είναι και αυτά δημιουργήματα του Θεού και εξίσου σημαντικά για Αυτόν, κάτι που αποτελεί την μεγαλύτερη μας αμαρτία."
Κ.Ι. - Β1
«Περιβάλλον και Αγία Γραφή»
"Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος γεννιέται και ζει στο φυσικό περιβάλλον όπως και όλοι οι υπόλοιποι οργανισμοί στον πλανήτη. Ο άνθρωπος ,συγκεκριμένα, ασκεί σε αυτό την μεγαλύτερη επιρροή από όλα τα έμβια όντα με τις περισσότερες φορές αυτή να φέρει αρνητικό φορτίο. Για αυτό το λόγο τόσο η επιστήμη όσο και η Αγία Γραφή επισημαίνει την αναγκαιότητα και την σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος.
Από την Αγία Γραφή προκύπτει ότι ο άνθρωπος φέρει ευθύνη για το περιβάλλον καθώς ο ίδιος αποτελεί μέρος του. Από τις μέρες δημιουργίας γίνεται φανερό ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το χώμα το οποίο συνιστά μεγάλο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη. Επιπλέον, αναφέρεται στην 6η μέρα πως ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να εξουσιάζει (φροντίζει) τόσο τους ζωικούς όσο και τους φυτικούς οργανισμούς, έτσι ώστε οι τελευταίοι να τους παρέχουν τροφή ως αντάλλαγμα. Ακόμα, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως κατ’ εικόνα και καθ’ομοίωση του θεού που σημαίνει ότι, παρόλο που διαθέτει ελευθερία βούλησης, ταυτόχρονα πρέπει να οδηγηθεί στην αγιότητα. Αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως η υποχρέωσή του να μεριμνά για το περιβάλλον, όπως μερίμνησε και ο Θεός για την δημιουργία του.
Αντίστοιχα και η επιστήμη συνεχώς προειδοποιεί για τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε κάποιες απερίσκεπτες πράξεις του ανθρώπου σήμερα. Χαρακτηριστικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτές είναι η υπερθέρμανση του πλανήτη, η εξαφάνιση συγκεκριμένων ειδών οργανισμών το οποίο οδηγεί στη διαταραχή της τροφικής ισορροπίας, η ρύπανση της ατμόσφαιρας κ.α.
Επομένως, ο άνθρωπος οφείλει να είναι προστάτης του περιβάλλοντος, έτσι ώστε να εξασφαλίσει μια υγιή ζωή τόσο για τον ίδιο όσο και για τα άλλα έμβια όντα.
Ο συντάκτης"
Ν.Γ. Β1
"Ο πραγματικός λόγος της δημιουργίας του ανθρώπου
Οι βασικές αρχές που διέπουν τον κόσμο μας είναι το καλό και το κακό. Ο Χριστιανισμός είναι μια θρησκεία που έχει ως παράδειγμα την καλοσύνη και προσπαθεί να την διδάξει στην ανθρωπότητα, μαζί με άλλες πολλές αρχές που θα έπρεπε να εφαρμόζει ο άνθρωπος. Ένα σοβαρό όμως πρόβλημα που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, αφού οι άνθρωποι σιγά σιγά ξεχνάμε τι θα πει καλοσύνη και φερόμαστε αλλαζονικά, είναι αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος.
Σύμφωνα, λοιπόν με την Αγία Γραφή, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να εξουσιάζει των υπόλοιπων ζώων. Αυτών που κατοικούν στη Γη. Αλλά ταυτόχρονα για να τα προστατεύει και να τα φροντίζει. Αυτό πολλοί το έχουν ίσως ξεχάσει ή παραμελήσει. Ίσως η σωστή, ή όχι, άποψη ότι είμαστε οι κυρίαρχοι των άλλων πλασμάτων, δημιούργησε τελικά έναν κόσμο άσχημο και κακό. Και τώρα τα πλάσματα που θα έπρεπε κανονικά ο άνθρωπος να προστατεύει και να αγαπά, αντίθετως, τα κυνηγά και τα σκοτώνει. Δημιουργεί ένα χάος και από μόνος του θα οδηγηθεί στην καταστροφή. Καταστροφή όχι μόνο δική του αλλά και όλων των υπόλοιπων πλασμάτων που πριν από πολλά χρόνια τήθηκε να προστατεύσει.
Όταν, σύμφωνα με τον Χριστιανισμό, δημιουργήθηκε ο άνθρωπος εμφανήστηκαν μπροστά του όλα τα πλάσματα του κόσμου και εκείνος τήθηκε να τα ονοματήσει. Ο άνθρωπος είχε αυτήν την προνομιούχο θέση που δηλώνει έμμεσα τον λόγο ύπαρξης του, για να κυριαρχήσει έναντι των υπόλοιπων πλασμάτων της Γης. Αυτή όμως η “ανωτερώτητα” του ανθρώπου θα έπρεπε να αξιοποιηθεί σωστά και όχι εσφαλμένα με σκοπό την επιδίωξη συμφερόντων. Οι έννοιες προστασία και κυριαρχία είναι συμπληρωματικές και όχι αντίθετες, Πρέπει να συνυπάρχουν στον κόσμο για να λειτουργεί σωστά. Αυτές είναι που πρέπει να εφαρμόζονται από τον άνθρωπο
Συνεπώς μέσω της Αγίας Γραφής ακόμα και άνθρωποι διαφορετικών θρησκειών θα βρουν την λύση στο πρόβλημα της προστασίας του περιβάλλοντος αφού ο Θεός κατέστησε τον άνθρωπο κυρίαρχο αλλά και προστάτη της Δημιουργίας Του. Θα καταλάβουμε έτσι όλοι ποιος είναι ο αληθινός λόγος για την δημιουργία του ανθρώπου, δηλαδή για να προστατεύει πρώτα και μετά να κυριαρχεί.
Γ. Μ."
"Τελικά υπάρχει σωτηρία για το περιβάλλον;
Αυτό που ονομάζουμε περιβάλλον μπορούμε μιλώντας θεολογικά να το ταυτίσουμε
με τον όρο «δημιούργημα» και γενικότερα με τον όρο «κτίση». Ο άνθρωπος έχει ξεχωριστή
θέση μέσα στη δημιουργία. Πλάστηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» του θεού. Ο θεός τον
όρισε να εξουσιάζει και να χρησιμοποιεί για δική του ωφέλεια ό,τι δημιούργησε πάνω στη
γη. Η ιδιότητα αυτή του κυρίαρχου και εξουσιαστή της κτίσης όμως συνεπάγεται την
υποχρέωση και την ευθύνη του ανθρώπου για τη σωστή κυριαρχία και τη συνεχή
προστασία της κτίσης. Αποτελεί έτσι ο άνθρωπος το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο θεό και
τον κόσμο.
Σήμερα όμως με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας οι επεμβάσεις και οι
αλλοιώσεις παίρνουν διαστάσεις τεράστιες, που απειλούν όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και
τον ίδιο τον άνθρωπο. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρειάζονται σίγουρα τα
σύγχρονα επιστημονικά μέσα, η τεχνολογία και ο προγραμματισμός. Τα περιβαλλοντικά
προβλήματα δημιουργούνται κυρίως από την υποτίμηση των άλλων μορφών ζωής μέσα
στην κτίση τα οποία καταντούν απλά άψυχα υλικά για εκμετάλλευση και υπάρχουν μόνο
για την υλική ευμάρεια του ανθρώπου. Η μόλυνση των ποταμών, των θαλασσών και της
ατμόσφαιρας, η καταστροφή των δασών, η συσσώρευση ραδιενεργών καταλοίπων και
τόσα άλλα φαινόμενα αποδεικνύουν την κατάχρηση της φύσης από τον άνθρωπο. Όπως
είχαν τονίσει οι πατέρες της εκκλησίας πολλούς αιώνες πριν το οικολογικό πρόβλημα είναι
ένα πρόβλημα ηθικό.
Με τη θεία ευχαριστία ο άνθρωπος δέχεται τον άρτο και τον οίνο ως υλικά στοιχεία
της φύσης, δέχεται το φυσικό περιβάλλον ως σώμα και αίμα Χριστού, ως ευλογία.
Χρειάζεται ο άνθρωπος ν’ αποκτήσει περιβαλλοντική συνείδηση και συναίσθηση ευθύνης
των πράξεών του. Ο άνθρωπος που καταφέρνει να καθαρίσει την ψυχή του από τους
εγωισμούς και τα πάθη του και διατηρεί μια σωστή επικοινωνία με το θεό αγκαλιάζει
ολόκληρη την κτίση με αγάπη.
Έτσι ο κόσμος μας δε θα χαθεί οριστικά όπως διαφαίνεται και στην αποκάλυψη του
Ιωάννη: Παρά την εκδίκηση της φύσης, τα ακραία καιρικά φαινόμενα της επαπειλούμενες
καταστροφές και τα δεινά, υπάρχει η ελπίδα της νίκης και της ανακαίνισης ολόκληρης της
κτίσης."
Γ.Α.
"Άνθρωπος, Θεός και περιβάλλον…
Από την ώρα της δημιουργίας του ακόμα, ο άνθρωπος τοποθετείται από τον
δημιουργό του μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον και προσπαθεί να επιβιώσει
αξιοποιώντας το. Επομένως προκύπτει το συμπέρασμα ότι η σχέση του ανθρώπου
τόσο με το φυσικό περιβάλλον όσο και με τον Θεό είναι κάτι το διαχρονικό. Ωστόσο
είναι λογικό να προκληθεί μία απορία: μήπως τελικά οι δύο αυτές σχέσεις του
ανθρώπου συνδέονται κάπως μεταξύ τους; Η απάντηση σε αυτό ο ερώτημα μπορεί
να δοθεί με την μελέτη της Αγίας Γραφής.
Συγκεκριμένα, στο βιβλίο της Γένεσης αναφέρεται ότι: «…πήρε λοιπόν ο Κύριος ο
Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλλε στον κήπο της Εδέμ για να τον
καλλιεργεί και να τον φυλάσσει.» (Γεν.2,15). Επομένως, ο Θεός όρισε, κατά κάποιον
τρόπο, υπεύθυνο τον άνθρωπο για τον κήπο της Εδέμ. Έτσι θα μπορούσε κάποιος
να υποστηρίξει ότι ο άνθρωπος έχει «χρέος» να προστατεύει το περιβάλλον μέσα
στο οποίο ζει, καθώς η πρώτη εργασία που ανατέθηκε ποτέ στον άνθρωπο από τον
Θεό είναι να φροντίζει το πρώτο του περιβάλλον που ήταν ο κήπος της Εδέμ.
Από όλα τα παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο σύγχρονος άνθρωπος
έχει και έναν παραπάνω λόγο να συμπεριφέρεται με σεβασμό απέναντι στην φύση,
και ο οποίος είναι να φέρει σε πέρας την αποστολή που του ανέθεσε ο Θεός του!"
Ν.Κ.
"ΑΕΙΦΟΡΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΙΣ
Η επιστήμη και η θρησκεία θεωρούνται συχνά ότι έρχονται σε αντίθεση με πολλά θέματα. Σχεδόν όλες οι θρησκείες αντιμετωπίζουν το ζήτημα της δημιουργίας του σύμπαντος, σε διαφορετικές μορφές και προσεγγίσεις. Όσον αφορά το περιβάλλον, ωστόσο, υπάρχει ευρεία συμφωνία.
Ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι όλη η δημιουργία είναι μια στοργική πράξη του Θεού και ότι η ανθρωπότητα δεν θέτει σε κίνδυνο τη βιολογική ποικιλομορφία διατηρώντας τις δημιουργίες του Θεού χωρίς τον κίνδυνο να καταστραφεί. Ειδικότερα, διαφαίνεται από το βιβλίο της γεννήσεως τον ρόλο του ανθρώπου στη διατήρηση της χλωρίδας και πανίδας του κόσμου.
Ως σκοπός του ανθρώπου ήταν να κυβερνήσει τον κόσμο που ο Θεός δημιούργησε για να διατηρήσει τα πάντα υπό έλεγχο. Ο άνθρωπος πλάστηκε ως τέλειο και το πολυτιμότερο πλάσμα στην απέραντη χρήση του.
Συνεπώς, η εξουσία του ανθρώπου στη φύση που του προσέφερε ο Θεός, αποδεικνύει μεταξύ άλλων την αμέριστη αγάπη που τρέφει ο Κύριος προς το πρόσωπο του και την ανησυχία για την φροντίδα του περιβάλλοντος που αποτελεί ένα μέρος του."
Γ.Κ.
"«Η ευθύνη του ανθρώπου για την προστασία του
περιβάλλοντος με βάση την Αγία Γραφή»
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο κόσμος είναι το δημιούργημα του Θεού. Σε αυτόν περιλαμβάνονται όλα τα έμψυχα και άψυχα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος και ο άνθρωπος ενταγμένος σε αυτό το περιβάλλον οφείλει -ως η κορυφαία δημιουργία του Πλάστη- να δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία και υπευθυνότητα για την αέναη διατήρηση του
χώρου αυτού. Άλλωστε, του έχει δοθεί με σαφήνεια η εντολή του Θεού:
«εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν».
Η Γη παραχωρείται από τον Θεό στον άνθρωπο ως δώρο -με σαφή εντολή- για ορθή μεταχείριση αυτής από τον ίδιο. Δεν παραχωρείται σαν κτήση, αλλά σαν χρήση. Δεν αποτελεί ιδιοκτησία του ανθρώπινου γένους αλλά δίνεται για ιδιοχρησία. Ο σεβασμός και η αγάπη του
ανθρώπου προς το περιβάλλον είναι απαραίτητα στοιχεία, για να διατηρηθεί η άρρηκτη και υγιής σχέση των δημιουργημάτων του Θεού και ο αδιάσπαστος δεσμός ανθρώπου – φύσης.
Ο υλικός κόσμος εντάσσεται οργανικά στο σώμα της εκκλησίας:
α)ο εξαγιασμός και η μεταμόρφωση των υλικών στοιχείων(ψωμί, κρασί,αγιασμός υδάτων, καρποί, λουλούδια κ.τ.λ.)
β) ευχές, ύμνοι και ακολουθίες για τη φύση και το περιβάλλον
γ) ορισμός ημέρας προστασίας του περιβάλλοντος με συγκεκριμένη ακολουθία
δ) αισθητική θεώρηση του περιβάλλοντος(κάλλος –αρμονία κτισμάτων,
καθώς δεν αλλοιώνουν το φυσικό τοπίο). Στην Παλαιά Διαθήκη η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό και η προσκόλλησή του στη θέληση της εξουσίας – απληστίας επέφερε φαινόμενα καταστροφής, μολύνσεις, πυρά, κατακλυσμούς διασφαλίζοντας όμως στο τέλος τη διατήρηση της απειλούμενης ζωής(κιβωτός Νώε, δέκα πληγές της Αιγύπτου κ.α.)."
Ν.Κ.
"Θεϊκή ευθύνη ή ανθρώπινη υποχρέωση;
Στον 21 ο αιώνα η ανθρωπότητα έχει έρθει αντιμέτωπη με ένα τεράστιο ζήτημα: την ραγδαία καταστροφή του περιβάλλοντος. Οι λόγοι είναι πολλοί και το φταίξιμο έχει πέσει σε πολλούς. Όμως ένα είναι το ερώτημα όλων: γιατί ο Θεός δεν προστατεύει τον κόσμο που δημιούργησε με αγάπη προστατεύοντας έτσι και τον άνθρωπο;
Πολλοί πολίτες ψάχνουν την απάντηση σε ένα ερώτημα που έχει ήδη απαντηθεί. Συγκεκριμένα η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα βρίσκεται βιβλίο της γένεσης, δηλαδή όταν ο Θεός τοποθετεί τον Αδάμ στον κήπο της Εδέμ του αναθέτει την προστασία του
κήπου από κινδύνους που μπορεί να υπάρξουν. Έτσι είναι εμφανές πως ο προστάτης του κόσμου από την αρχή είναι ο άνθρωπος και όχι ο Θεός .
'Ομως στην σημερινή εποχή ο άνθρωπος έχει μετατραπεί στον κίνδυνο και χρησιμοποιεί απερίσκεπτα την φύση που του δόθηκε για χρηματικό κέρδος προκαλώντας έτσι την καταστροφή της που είναι αντίθετη με την αρχική του υποχρέωση. Την στιγμή όμως που πολλοί πιστεύουν πως ο Θεός πρέπει να προστατέψει το ετοιμόρροπο περιβάλλον ο ίδιος μένει άπρακτος καθώς ο άνθρωπος είχε από την αρχή την ευθύνη της
προστασίας του περιβάλλοντος.
Συνοψίζοντας, ο άνθρωπος από την αρχή είχε τοποθετηθεί ως προστάτης του κόσμου δίνοντας έτσι στον Θεό καμία ευθύνη για την προστασία ή την καταστροφή του."
Α.Π.
"ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΔΕΜ
Διαχρονικό χρέος του ανθρώπου αποτελεί η διατήρηση και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Η εναπόθεση αυτής της ευθύνης εντοπίζεται στην ολοκλήρωση της δημιουργίας του κόσμου, όταν ο Κύριος αφότου έπλασε τον άνθρωπο τον τοποθέτησε στον κήπο της Εδέμ (Καί έλαβε Κύριος…καί φυλάσσειν [Γέν. 2, 15]). Η φύση αυτής του της αποστολής αξίζει να ερευνηθεί παράλληλα με τον τρόπο με τον οποίον επιτελείται στη
σύγχρονη εποχή.
Πρωταρχικά, ο κήπος της Εδέμ τέθηκε στη διάθεση του ανθρώπου επιτρέποντας του να τραφεί από τα αγαθά που προσέφερε και να επιβιώσει χρησιμοποιώντας υλικά προερχόμενα από αυτόν. Το μέγεθος του πλούτου αυτού όντας αδιανόητο έφερε μία μοναδική προϋπόθεση προκειμένου να μπορέσει ο πρωτόπλαστος να τον χρησιμοποιήσει. Αυτό ήταν η διαρκής προστασία και φύλαξη του κήπου από απειλές πάσης φύσεως αλλά και από το ίδιο το ευμετάβλητο των ανθρώπινων διαθέσεων. Επομένως, ήταν εξίσου αναγκαίο να τιθασεύσει τυχόν αισθήματα απληστίας και δύναμης που απορρέουν από την διάθεση ενός τέτοιου θησαυρού. Έτσι, ο άνθρωπος θα ζούσε μία ζωή γεμάτη ανέσεις, δίχως ελλείψεις και κακουχίες.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν τα πλαίσια στα οποία εναπόκειται η ευθύνη του απέναντι στο περιβάλλον παρατηρείται ότι ο σύγχρονος άνθρωπος τα έχει υπερβεί και αποκλίνει ολοένα και περισσότερο από το αρχικό του καθήκον, ως απόρροια της επίδοσης του στο υλιστικό πνεύμα των σύγχρονων κοινωνιών.
Επομένως, γίνεται φανερό ότι προκειμένου να επιτευχθεί η επιτυχία αυτής της αποστολής στο διηνεκές, είναι αναγκαίο ο άνθρωπος να αναλάβει και πάλι την ευθύνη του απέναντι στο περιβάλλον και να αποκαταστήσει την σχέση του με τη ”σύγχρονη Εδέμ”, καθώς την όρισε ο Κύριος, εξασφαλίζοντας ευμάρεια στο βίο του."
Α.Κ.
"Άνθρωπος: σύμμαχος ή εχθρός της φύσης
Ο Θεός με τη δημιουργία του ανθρώπου, τον έθεσε υπεύθυνο για την
προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Προκειμένου, λοιπόν να επιβιώσει και να
αναπτυχθεί πρέπει πρώτα να δείξει τον ανάλογο σεβασμό απέναντι στη φύση και να την
προστατέψει. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ο άνθρωπος δεν δρα με αυτή τη λογική.
Αντιθέτως, δείχνει ανυπακοή στις εντολές του Θεού, υποβαθμίζοντας την αξία της και
προκαλώντας ζημιές σε βάρος της.
Χαρακτηριστικό του ανθρώπου είναι η συνεχής «δίψα» του για κέρδος. Αυτό το
χαρακτηριστικό όμως έχει άμεσα σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον γύρω του αλλά και
έμμεσα επιπτώσεις στον ίδιο. Προκειμένου να αναπτυχθεί διαταράσσει την οικολογική
ισορροπία, με τρόπους που πάνε ενάντια στη φύση. Η χρήση φυτοφαρμάκων, η
ατμοσφαιρική ρύπανση, η μόλυνση των υδάτων και η τρύπα του όζοντος είναι προβλήματα
που επηρεάζουν και τον ίδιο. Μπορούν να του προκαλέσουν μακροχρόνιες ασθένειες,
όπως καρκίνο, αλλά δυσκολεύουν και την καθημερινότητά του (αύξηση της θερμοκρασίας,
μολυσμένο νερό και τρόφιμα).
Επομένως, όπως αναφέρεται και στην Αγία Γραφή, ο άνθρωπος φέρει ευθύνη για
το περιβάλλον και είναι υποχρεωμένος να το προστατεύει και όχι να το καταστρέφει. Είναι
σημαντικό να απαλλαχθεί από την αλαζονεία που τον διακατέχει και να αρχίσει να φέρεται
συλλογικά και με καλοσύνη απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και να αναπτύσσεται
αρμονικά με αυτό.
Αρθρογράφος Κ.Μ.
""
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου