Η μεταμορφωτική δύναμη της προσευχής στην Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοση - Προσωπικό Ημερολόγιο (Α2)

"Μετά το περιστατικό στο τέλος με τους 3 ψαράδες, τι θα έγραφε ο ιερέας της ιστορίας στο προσωπικό του ημερολόγιο σχετικά με την προσευχή".

Οι μαθητές και οι μαθήτριες γράφουν:

"Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Η προσευχή δεν είναι κάτι συγκεκριμένο άλλο βασίζετε στην τροπο που βλέπουν και πιστεύουν οι άνθρωποι στον θεό επειδή ακριβώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι μια μονάχα προσευχή δεν θα μπορούσε ούτε να καλύψει ούτε να ικανοποιήσει τα πιστεύω όλων μας. Το κύριο θέμα της προσευχής δεν είναι η προσευχή η ίδια αλλά το μήνυμα από πίσω της, οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν υπάρχει η πιστή και η αφοσίωση στον θεό και μια προσευχή χωρίς πίστη είναι απλά ένα κείμενο χωρίς σκοπό. Άρα είναι προτιμότερο να λέμε μια μικρή έστω δικιά μας προσευχή με νόημα παρά να παπαγαλίζουμε ένα κείμενο μόνο και μόνο επειδή πρέπει".

Σ.Μ.

"Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα έμαθα πως ο καλύτερος τρόπος για να προσεύχεσαι δεν είναι χρησιμοποιώντας μεγάλες και πολλές λέξεις, αλλά να νιώθεις όσα λες, να τα εννοείς και να έχεις καθαρή καρδιά. Γνώρισα 3 ερημίτες οι οποίοι δεν γνώριζαν ούτε γράμματα ούτε καμία προσευχή, ήξεραν μόνο ότι υπάρχει Αγία Τριάδα και αγαπούσαν τον Θεό.Έτσι εφτιαξαν μια μικρή προσευχή και την έλεγαν. Η δική τους προσευχή ακούστηκε από τον Θεό. Συμβουλεύω τον καθένα να προσεύχεται συνεχώς, χωρίς να νιώθει υποχρεωμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια και να μαθαίνει απ έξω τις ίδιες προσευχές, αλλά να γνωρίζει και να εννοεί όσα λέει , να είναι ειλικρινής με τον θεό."

Ρ.Π.

"Η ιστορία περιγράφει την περιπέτεια ενός ιερέα που επισκέφθηκε ένα νησί 3 αγίων,

στην αρχή δύσπιστος τους αντιμετωπίζει με καχυποψία όμως στο τέλος βλέπει ένα σημάδι

και αλλάζει τη γνώμη του αλλά και όλη την εικόνα του για τον κόσμο.

Αν αποτύπωνε ο ίδιος ‘όσα είδε πιθανότατα να αναφερόταν στα γεγονότα χωρις να κρυψει

τα αρχικα του συναισθηματα , μετα όμως θα έγραφε για το πως εκανε λαθος , πως ηταν

εκεινος που καταβάθος ακομα και αν είχε περασει χρονια με τιτλους και

πνευματικη εξασκηση η πραγματικη αγνοτητα της ψυχης πηγαζει απο τα αληθινα

αισθηματα του καθενος και ο καθενας μπορει να ειναι πιστος και ακόμα άγιος".

Δ.Τ.

Μια ιστόρία και μια ζωγραφιά με αφορμή την ταινία

"Ένα μικρό κορίτσι κάθε πρωί με το που ξυπνούσε και κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο έλεγε το Πάτερ Ημών. Ένιωθε μία υποχρέωση να το κάνει, πίστευε πως έτσι όλα θα πάνε καλά, πως έτσι πρέπει κάνει ένας σωστός πιστός. Παρόλα αυτά, δεν αισθανόταν τίποτα να αλλάζει μέσα της. Καθώς ο καιρός περνούσε συνειδητοποιούσε όλο και περισσότερο πως δεν γνώριζε την αληθινή αιτία της προσευχής, το πραγματικό της νόημα...

Μία μέρα, λοιπόν, επισκέφθηκε μία εκκλησία σε ένα μικρό χωριό μαζί με τους γονείς της.

Αφού τελείωσε η λειτουργία, τόλμησε να ρωτήσει τον παπά: "Πάτερ τι κάνω λάθος, λέω την

προσευχή μου κάθε μέρα μα δεν νιώθω  τίποτα μέσα μου, γιατί προσευχόμαστε πάτερ;".

Εκείνος της απάντησε:

" Γλυκό μου κορίτσι, η δύναμη της προσευχής δεν βρίσκεται στα πολλά λόγια αλλά στην

απλότητα και την ειλικρίνεια της καρδιάς. Η προσευχή έρχεται από την ψυχή, πρέπει

πάντα να είμαστε συγκεντρωμένοι όταν την κάνουμε, καθώς εκείνη τη στιγμή

επικοινωνούμε με τον Θεό. Σημασία δεν έχει το ποιά προσευχή λες, το πότε προσεύχεσαι

ή για πόση ώρα. Μία εγκάρδια αλλά σύντομη προσευχή μπορεί να φτάσει πιο γρήγορα

στον Θεό. Θέλω να θυμάσαι πως όπου υπάρχει εγωισμός και έπαρση εκεί δεν υπάρχει

τίποτα.

Όπου υπάρχει ταπείνωση και απλότητα εκεί βρίσκονται οι άγγελοι.

Να το θυμάσαι πάντα αυτό...""

Α.Π.

"Hμερολόγιο ιερέα … και καθώς περπατούσα πάνω στη κουπαστή του πλοίου σκεπτόμενος γιατί οι ναύτες και ο ντόπιοι πίστευαν πως αυτοί οι τρείς γέροι είναι άγιοι, τους βλέπω να τρέχουνε στο νερό και να μου ζητάνε να γυρίσω πίσω για να τους ξαναδείξω το ’’Πάτερ ημών’’.

Δεν μπορούσα να πιστέψω τι έβλεπαν τα μάτια μου! Τότε κατάλαβα πως δεν πρέπει να κρίνω τους ανθρώπους με βάση πόσες προσευχές μπορούν να διαβάσουν και πως όσες προσευχές και να ξέρεις, δεν αρκούν αν δεν έχεις αγνή καρδιά. Επίσης κατάλαβα πως μια απλή και εγκάρδια προσευχή μπορεί να φτάσει πιο γρήγορα στον Θεό σε σχέση με ένα πλήρη κανόνα προσευχών που διαβάζεται χωρίς προσοχή και κατάνυξη."

Ο.Σ.

"Το Ημερολόγιο του ιερέα

Ο ιερέας θα έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο πως στην προσευχή δεν έχει σημασία η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Καλύτερα, είναι να προσεύχεται κάποιος μια φορά με όλη του την καρδιά και θέληση, παρά δεκαπέντε φορές «μισές». Επιπλέον, θεωρώ πως θα τόνιζε το γεγονός πως τον εξέπληξαν με την πίστη τους και την καλοσύνη τους, τρία άτομα, που δεν ήταν υψηλά στο κοινωνικό στερέωμα και δεν πίστευε, τουλάχιστον αρχικά, την «αγιότητά» τους. Αυτά τα άτομα βοηθούσαν πολλαπλούς ανθρώπους που βρίσκονταν σε δυσκολία χωρίς να το βλέπουν χρησιμοθηρικά και κυρίως χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή."

Θ.Π.

"Αγαπητο μου ημερολογιο, 

Δεν επρεπε να αντιμετωπισω ετσι τους 3 αυτους ψαραδες στην αρχη....και να τους κρινω επειδη απλα δεν γνωριζουν το “Πατερ ημων”....εναν ανθρωπο και την πιστη του στον Θεο δεν την κρινουμε απο τις γνωσεις του αλλα που την καρδια του...Βαθια μεσα τους εχουν ολα οσα μας δειδαξε ο Θεος οταν ηρθε στη γη αλλα απλα δεν μπορουν να τα εκφρασουν οπως ολοι οι υπολοιποι πιστοι….Μια φραση για αυτους φτανει “Τρεις εσεις,τρεις εμεις,Ελεησον ημας”...αλλα εχουν καθαρη καρδια...και μπορουν να δειξουν το ποσο πιστευουν...αν και δεν ειναι αναγκη...ο Θεος ξερει ποτε πιστευουμε σε αυτον και ποτε οχι...Ετσι πρεπει να προσευχομαστε για την ιδια την προσευχη και οχι για να πολυλογουμε και να προσπαθουμε να αποδειξουμε την πιστη μας...Η δυναμη της δεν βρισκεται στα λογια αλλα στην ειλικρινια της καρδιας μας… Οπου υπαρχει ταπεινωση και απλοτητα εκει βρισκονται και οι αγγελοι…’"

Κ.Κ.

"Σήμερα, συνέβη κάτι που, πραγματικά, με εξέπληξε. Τόσα χρόνια, που είμαι μοναχός, και

βρίσκομαι κοντά στον Θεό, που προσεύχομαι σωστά, γνωρίζοντας όλες τις προσευχές, δεν

έχω καταφέρει τίποτα. Αντίθετα, κατάλαβα πως άγιοι γίνονται απλοί άνθρωποι, γεμάτοι

ειλικρίνεια και καλοσύνη. Είναι αυτοί που προσεύχονται, με ταπείνωση, πιστεύοντας

πραγματικά. Συνειδητοποίησα ότι εγώ προσευχόμουν, από συνήθεια και, πολλές φορές,

επειδή ένιωθα την υποχρέωση να το κάνω. Ήμουν εγωιστής, και θεωρούσα πως ήμουν

ανώτερος από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Αυτός ο εγωισμός και η έπαρσή μου είναι που

με απομάκρυναν από τον Θεό, ενώ εγώ θεωρούσα πως πλησίαζα, μόνο και μόνο, επειδή

νόμιζα πως προσευχόμουν σωστά. Σωστά προσεύχεσαι, όταν το νιώθεις, όχι όταν γνωρίζεις

πολλές και σωστές προσευχές. Σωστή προσευχή δεν υπάρχει…"

Δ.Π.

"Αγαπητό μου ημερολόγιο,

σήμερα είχα την πιο εκπληκτική και μοναδική περιπέτεια της ζωής μου. Επισκέφτηκα τρεις γέροντες, οι οποίοι ζούσαν μόνοι τους σε ένα ερημικό νησί εδώ και πολλά χρόνια. Δεν ήξεραν γραφή ούτε την διαδεδομένη προσευχή, παρά μόνο την αληθινή αγάπη και πίστη.Είχαν φτιάξει μία δική τους προσευχή και στην αρχή, για να είμαι ειλικρινής, την θεώρησα ανόητη και προσπάθησα να τους μάθω την δική μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Αλλά δεν την χρειάζονται ούτως ή άλλως. Η δική τους είναι πιο δυνατή, διότι είναι από καρδιάς. Τελικά αυτό που έχει σημασία δεν είναι να λέμε απλά την προσευχή, να την παπαγαλίζουμε αν δεν την εννοούμε με την ψυχή μας. Αυτό που κάνει την προσευχή "σωστή" είναι η πίστη μας και κατά πόσο αυτή είναι ειλικρινής και δυνατή".

Κ.Π.

"Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αν και ιερέας δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήμουν ολοκληρωτικά τυφλός ως

προς την ίδια μου την πίστη. Τόσο καιρό η μεγάλη αγάπη μου για τον θεό

καθώς και η ατελείωτη θέληση μου να είμαι άριστος μου έκρυβαν αυτό που

έπρεπε να έχω καταλάβει και υιοθετήσει από την αρχή και το πιο περίεργο

από όλα είναι ότι τον δρόμο μου έδειξαν τρεις άνθρωποι που δεν θα περίμενα

ποτέ. Νόμιζα ότι αυτό που σε κάνει καλό χριστιανό είναι το πόσες φορές την

ημέρα προσευχόμουν. Μα ποσό λάθος ήμουν.. Αυτοί οι 3 ερημίτες μου

απέδειξαν ότι αυτό είναι και το λιγότερο και το πιο επιφανειακό από όλα.

Πραγματική πιστή βρίσκεται στην αγνή καρδιά και καλή του κάθε ενός.

Καλυτέρα να προσεύχεσαι μια φορά την ημέρα και να λες πράγματα αληθινά

και ειλικρινά πάρα συνέχεια λέγοντας μια τυποποιημένη, απρόσωπη

προσευχή απλώς σαν υποχρέωση και χωρίς να την νιώθεις. Μπορεί η

προσευχή κάποιου να αποτελείται από ελάχιστες λέξεις και όμως η αξία της

είναι αμέτρητη. Πήρα το μάθημα μου όμως και χαίρομαι που ακόμα και τώρα

το κατάλαβα και έγινα πλέον πολύ πιο σοφός από πριν".

Ε.Μ.

"Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Κάθε μέρα είναι ένα δώρο , είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και είμαι ευγνώμον για

την κάθε στιγμή. Όμως σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά νιώθω την

ανάγκη να ευχαριστήσω τον Κύριο που μου άνοιξε τα μάτια και με έκανε να

καταλάβω πραγματικά και σε βάθος την αληθινή αξία της προσευχής. Όλη μου την

ζωή προσπαθούσα να φτάσω όσο πιο κοντά στους Αγίους μπορώ, να ικανοποιήσω

τον Θεό που μου χάρισε την ζωή, να γίνω ένας καλός Χριστιανός. Έτσι αποστήθιζα

τις πιο περίπλοκες προσευχές, τις επαναλάμβανα συχνά, άλλοτε για να

ευχαριστήσω τον Θεό άλλοτε για να τον παρακαλέσω και άλλοτε επειδή το είχα

συνηθίσει και μέσα μου ένιωθα πως έκανα αρκετά, πως είμαι ένας υποδειγματικός

ιερέας, όμως ξεχνούσα το πιο σημαντικό, ξεχνούσα την ουσία. Είμαι σίγουρος πως

άμα είχες μιλιά θα μου έλεγες πως είμαι αφελής και το αντίθετο από αυτό που

θέλω να πρεσβεύω, όμως σήμερα επιτελούς κατάλαβα το λάθος μου. Τρεις απλοί

άνθρωποι μου δίδαξαν ότι δεν έμαθα όλη μου την ζωή ως ιερέας, μου δίδαξαν πως

δεν χρειάζονται μεγάλες προσευχές με περίτεχνες λέξεις άλλα κάτι που αυτοί οι

τρεις άνθρωποι έχουν και εγώ το αμελούσα, αυτό που χρειαζόταν ήταν αγνότητα

και μεγάλη κάρδια….. Σήμερα λοιπόν επισκέφτηκα το νησί τριών ψαράδων. Ο

πραγματικός λόγος ήταν η περίεργα, καθώς οι ναύτες του πλοίου που βρίσκομαι

υποστήριζαν πως είναι Άγιοι, έτσι και εγώ γεμάτος καχυποψία πήγα να τους δω.

Όταν έφτασα εκεί με γέμισε ένα αίσθημα αλαζονείας, καθώς μόλις αντίκρισα

αυτούς τους ανθρώπους σιγουρεύτηκα ότι ήταν ΑΠΛΑ τρεις ψαράδες, δεν ήξεραν

ούτε μια προσευχή πως ήταν δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να είναι Άγιοι. Πόσο

λάθος έκανα… τους δίδαξα με λίγο υποτιμητικό ύφος το Πάτερ ημών. Μετά από

λίγη ώρα και αφού είχα επιστρέψει στο πλοίο άκουσα τρεις φωνές να με καλούν.

Ανέβηκα στο κατάστρωμα και αντίκρισα αυτούς που θεωρούσα απλά τρεις

ψαράδες να τρέχουν πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας. Με κατέκλεισε η ντροπή.

Αυτοί που ήξεραν να λένε μόνο την φράση <<τρεις εσείς, τρεις κι εμείς>>

περπατούσαν στο νερό και εγώ ένας ιερέας το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν

να παπαγαλίζω εντυπωσιακές προσευχές. Κάθε μέρα είναι ένα δώρο, είναι μια

ξεχωριστή εμπειρία και είμαι ευγνώμον για την κάθε στιγμή. Όμως σήμερα,

περισσότερο από κάθε άλλη φορά νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τον Κύριο

και επιτέλους ξέρω πως να το κάνω.

Ν.Π."

"Προσευχή ……πολλές και διαφορετικές, κατάλληλες για κάθε

περίπτωση και κάθε κατάσταση, σήμερα έμαθα από τρείς απλούς

ψαράδες ότι δεν έχουν σημασία τα λόγια και η έκφραση, ο τόπος

της προσευχής και η ώρα, το μόνο που έχει σημασία είναι η πίστη,

η καλοσύνη και η αγνή καρδιά του ανθρώπου που προσεύχεται….

Χ.Π."

"Αγαπητό ημερολόγιο, σήμερα κατάλαβα το τεράστιο λάθος που έκανα. Πίστευα ότι είμαι ένας σωστός χριστιανός και πως ο θεός με ευλογούσε κάθε φορά που έκανα προσευχή στην σωστή ώρα και περίπτωση. Από αυτούς λοιπόν τους ψαράδες, βλέποντας τους να περπατούν στο νερό ζητώντας μου να τους ξαναθυμίσω το “Πάτερ ημών”, κατάλαβα ότι σημασία έχει να προσευχόμαστε απλοϊκά και χωρίς πολυλογία, με την αγάπη της καρδιάς μας, για να ευλογηθούμε πραγματικά από τον θεό.

Γ.Π."

"Αν ήμουν ο ιερέας της ιστορίας αυτής, στο προσωπικό

μου ημερολόγιο θα έγραφα ότι όποια και προσευχή να λέμε ακόμα

και κάποια η οποία δεν υπάρχει αλλά μας βοηθάει πνευματικά,

αρκεί να πιστεύουμε στον θεό και να έχουμε καλή καρδιά και

Αυτός θα μας ακούσει. Ακόμα και αγράμματος άμα είναι ένας

άνθρωπος, αυτό δεν είναι παράγοντας ότι ο θεός δεν θα ακούσει

τις προσευχές του."

Θ.Ν.

"Μετά από αυτή μου την εμπειρία με τους τρεις ερημίτες μπορώ να πω με σιγουριά ότι η δύναμη της προσευχής δεν βρίσκεται στα πολλά και ανούσια λόγια αλλα στα λίγα και απλά, που βγαίνουν μέσα από την καρδιά του ανθρώπου που υπάρχει ταπεινότητα και η αγνότητα."

Α.Χ.

"Σήμερα είμασταν στο καραβάκι και προσευχόμασταν. Καποια στιγμη το πληρομαι του καραβιου μας είπε ότι υπαρχει ενα νυσάκη οπου μένουν 3 αγιοι ψαράδες, εγω δεν πίστεψα, οταν ανεβήκαμε στο νυση μας συναντησαν και μας έστησαν τραπέζι μετα μας έδειξαν πως προσεύχονταν, δεν ηξεραν την προσευχή μας αλλά επειδή ηταν αγραμματοι είχαν δημιουργήσει μια δηκιά τους προσευχή πολύ απλή. Αφου φαγαμε, τους διδαξαμε την προσευχή μας επιστρέψαμε στο καραβάκι μας. Οταν πήραμε τον δρόμο της επιστροφής ειδα τους τρεις ψαραδες να τρεχουν πανω στην θάλασσα και τότε κατάλαβα ότι έκανα λάθος και το ότι δεν αρκεί να προσκυνάς στον θεό αλλά πρείπει να του ανοίξεις την καρδιά σου".

Γ.Σ.

"Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα έμαθα ενα μάθημα που θα το το θυμάμε για όλη μου την ζωή...Έκανα ένα λάθος,αν και είμαι ιερέας.Έκρινα τρεις ψαράδες επειδή δεν ήξεραν σωστά την προσευχή.Δεν έπρεπε να το κάνω αυτο.Απο αυτούς τους 3 ανθρώπους, κατάλαβα ότι δεν έχει σημασία η ποσότητα που προσεύχεται κανείς αλλα ουτε και η εκφρασεις που χρησιμοποιεί.Σημασία έχει η πίστη και αγάπη προς τον θεό.Αυτούς τους άνθρωπους πραγματικά τους έστειλε ο Θεός και θα τους είμαι πάντα ευγνώμων,γιατί μου άνοιξαν τα μάτια."

Π.Μ.

"Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σήμερα κατάλαβα πως θα πρέπει να μην κρίνουμε τους ανθρώπους από τον τρόπο που προσεύχονται. Ο καθένας προσεύχεται με τον δικό του τρόπο και σημασία δεν έχει ο τρόπος που προσευχόμαστε, αν η προσευχή μας είναι μικρή ή μεγάλη, αλλά το αν την εννοούμαι πραγματικά, να μην προσευχόμαστε επειδή μας αναγκάζουν να λέμε μια προσευχή, αλλα επειδή νιώθουμε την ανάγκη να προσευχηθούμε και καταλαβαίνουμε αυτά που λέμε.

Σήμερα λοιπόν επισκεφτήκαμε ένα ερημικό νησί με τρεις ερημίτες. Αυτοί ζούσαν σε εκείνο το νησί για πάνω απο 20 χρόνια, δεν ήξεραν ούτε να γράφουν ούτε να διαβάζουν. Όταν τους ρώτησα αν προσεύχονται μου απαντησαν πως προσεύχονται με τον δικό τους τρόπο, ξέρουν μόνο οτι υπάρχει η Αγία Τριάδα και έτσι έφτιαξαν μια δικιά τους προσευχή, "Τρεις εσείς, τρεις κι εμείς, Κύριε ελέησόν μας".

Επειδή πίστευα πως αυτή η προσευχή δεν ήταν σωστή τους έπαθα το Πάτερ Ημων. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε τους αποχαιρετήσαμε και πήγαμε στο καράβι μας. Όταν φτάσαμε στο καράβι άναψα το καντίλι και άρχισα να προσεύχομαι όταν ξαφνικά είδα να έρχονται προς το μέρος μας οι 3 ερημίτες περπατώντας πάνω στο νερό. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Τότε ήταν που κατάλαβα πως ήταν Άγιοι και πως δεν έχει σημασία η προσευχή που λέμε, σημασία έχει να έχουμε καθαρή κάρδια και να πιστεύουμε πραγματικά στον Θεό."

Χ.Μ.