Ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου στη σύγχρονη εποχή σύμφωνα με το βιβλίο της Γενέσεως - Β2

Οι μαθητές/μαθήτριες εμπνεόνται από τη διήγηση της Γενέσεως και ειδικά τον στίχο 2:15: "Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει"  και δημιουργούν τις δικές τους αναρτήσεις.

Άνθρωπος και περιβάλλον: Μια σχέση αλληλεγγύης

Ο Θεός με τη δημιουργία του ανθρώπου, τον έθεσε υπεύθυνο για την προστασία του κήπου της Εδέμ (του περιβάλλοντος), έτσι ώστε το περιβάλλον να τον θρέψει και να του παρέχει τροφή. Όμως, φαίνεται πως ο άνθρωπος υποβαθμίζει την αξία της φύσης, παρόλο που λόγω της φύσης ζει.

Με τις πράξεις του, φαίνεται πως παραβαίνει την εντολή του Θεού και προκαλεί ζημιές εις βάρος του ίδιου αλλά κυρίως του περιβάλλοντος. Η επιβίωση του θα είναι αδύνατη λόγω της κλιματικής αλλαγής (αύξηση της θερμοκρασίας, εξαφάνιση ζώων, άνοδος της στάθμης της θάλασσας κτλ.). Εκτός αυτού, θέτει και τον εαυτό του σε κίνδυνο χρησιμοποιώντας φυτοφάρμακα, με αποτέλεσμα να τρέφεται με μολυσμένες τροφές. Επιπλέον δημιουργούνται διάφορες ασθένειες εξαιτίας της μόλυνσης του αέρα, του νερού και του εδάφους.

Με λίγα λόγια, για να επιβιώσει ο άνθρωπος, πρέπει να αξιοποιήσει σωστά την κυρίαρχη θέση που του δόθηκε και να σταματήσει να εκμεταλλεύεται τα υλικά που του δίνονται. Χρειάζεται ο άνθρωπος να αποκτήσει οικολογική ευαισθησία και να συνειδητοποιήσει της επιπτώσεις που δημιουργούν οι πράξεις του.

Συνεπώς, η προστασία του περιβάλλοντος είναι καθήκον όλων, ανεξαρτήτως θρησκείας. Πρέπει να μάθουμε όλοι να σεβόμαστε τον χώρο που ζούμε και να φροντίζουμε για αυτόν, έτσι θα εξασφαλίσουμε τροφή και προστασία.

A.N.

Αγία Γραφή: οικολογική ή σπισιστική;

Η Βίβλος αν και αποτελείται από κείμενα τα οποία έχουν γραφτεί χιλιάδες χρόνια

πριν, ενδέχεται να έχει διαχρονική ισχύ. Ειδικότερα, στη βιβλική αφήγηση της δημιουργίας,

γίνονται αναφορές τόσο στη στάση που πρέπει να διατηρεί ο άνθρωπος απέναντι στο

περιβάλλον όσο και στη διατροφή του, επίκαιρα θέματα δεδομένης της κλιματικής αλλαγής

και των επιπτώσεων που έχει. Επομένως, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τις αρχές που

προάγει το κείμενο της Γένεσης αναφορικά με την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το

φυσικό περιβάλλον.

Από τη μία πλευρά, η Παλαιά Διαθήκη παρουσιάζει τον άνθρωπο να «εξουσιάζει» τα

υπόλοιπα ζώα και να κυριαρχεί στη γη, προωθώντας μια ιεραρχική διαίρεση μεταξύ των

έμβιων όντων. Του αποδίδει μία ανώτερη θέση στο ζωικό βασίλειο, αφού έχει δημιουργηθεί

κατ'εικόνα και καθ’ομοίωση του Θεού, δίνοντας του με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα να

εξελιχθεί και να είναι ελεύθερος. Κατά συνέπεια, υποβιβάζει τους άλλους ζωικούς

οργανισμούς και τους αντιμετωπίζει ως αγαθά με μοναδικό σκοπό την ικανοποίηση του

ανθρώπινου είδους, διότι δε μπορούν να καλλιεργηθούν πνευματικά ή ηθικά όπως ο

άνθρωπος, αντί ως όντα που είναι σε θέση να αισθάνονται, να υποφέρουν και να

αντιλαμβάνονται.

Από την άλλη πλευρά, προβάλλονται οι διατροφικές επιλογές που δίνει ο Θεός στον

άνθρωπο, καθώς και η προστασία του κήπου της Εδέμ. Πιο συγκεκριμένα, τροφή του

αποτελούν οι καρποί και οι σπόροι από όλα τα δέντρα, ενώ τροφή των υπόλοιπων ζώων τα

χλωρά χόρτα, όπως επίσης του ανατίθενται ο ρόλος της καλλιέργειας και προστασίας της

γης. Οι παραπάνω αρχές είναι μέρος της συνειδητής κατανάλωσης στην εποχή μας και του

βασικότερου τρόπου που μπορεί να υιοθετηθεί, σε ατομικό επίπεδο, για την αντιμετώπιση

της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος. Συμπερασματικά, από τη δημιουργία του

κόσμου έως σήμερα, ο σεβασμός της φύσης και των ζώων που κατοικούν σε αυτήν είναι

υποχρέωση του καθενός.

Συγκεφαλαιωτικά, παρά τις αντιθέσεις που μπορεί να έχει ένα ιερό αρχαίο βιβλίο, τα

ζητήματα που εξετάζονται απασχολούν τους ανθρώπους όλες τις εποχές. Ακόμη, μέχρι και

τον 21ο αιώνα κυριαρχούν σπισιστικές ιδεολογίες, ενώ στη Βίβλο παρατίθεται ξεκάθαρα ο

τρόπος για την επίλυση αυτών των σημαντικών προβλημάτων."

Γ.Ο.

"Άνθρωπος και Φύση

Όπως παρουσιάζεται και στο κείμενο της Γένεσης, ο άνθρωπος είναι χώμα, άρα ο άνθρωπος είναι φύση. Μάλιστα, δημιουργήθηκε με σκοπό να φροντίζει και να καλλιεργεί τη φύση. ‘Ετσι, ο άνθρωπος την πρόσεχε, και αυτή για να τον ευχαριστήσει του προσέφερε τροφή. Ωστόσο αυτή η σχέση αγάπης και φροντίδας, μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντος, δεν φαίνεται να διατηρείται στη σημερινή εποχή. Στις μέρες μας, αντί να την προστατεύει, ο άνθρωπος καταστρέφει τη φύση, με σκοπό να βγάλει κέρδη από αυτήν. Όμως, αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι πως καταστρέφοντας εκείνη, καταστρέφει και τον ίδιο του τον εαυτό".

Β.Μ.

"«Η κρίση της σχέσης ανθρώπου και φύσης»

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή («Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει» (Γεν. 2:15)) απώτερος σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η συντήρηση και προστασία του θεοποιούμενου περιβάλλοντος σε συνάρτηση με την επιβίωση και διαιώνιση του είδους. Κατ’ αυτή την ερμηνεία, ο άνθρωπος, ο οποίος θεωρείται «ανώτερος» από τις υπόλοιπες δημιουργίες του Θεού ως προς τις ικανότητές του, οφείλει να αντιμετωπίζει την φύση με απόλυτο σεβασμό μεριμνώντας για αυτή, χωρίς να μεταβάλλει τις οικολογικές ισορροπίες. Ακόμα, οφείλει να πράττει εντός ενός «εδραιωμένου» κλίματος συνεργασίας και αλληλεξάρτησης το οποίο θα λειτουργεί ως εφαλτήριο για την ευημερία των δύο. Όμως, οι ίδιοι συχνά αθετούμε την συμφωνία μας δρώντας «αντίθεα» και απάνθρωπα με αποτέλεσμα να προκαλούμε την αντίδραση της φύσης, η οποία επιχειρεί να αποκαταστήσει την προϋπάρχουσα αρμονία συνετίζοντάς μας μέσα από εικόνες και άλλα φαινόμενα (π.χ. πυρκαγιές, μόλυνση, ρύπανση κτλ.). Έτσι, στην εποχή μας, η ανάγκη κινητοποίησης και έμπρακτης προσπάθειας του ανθρώπου για διόρθωση των φθοροποιών συνηθειών του, δεν καθίσταται μόνο θεμιτή, αλλά και επιτακτική."

Ν.Μ.

"Καταστροφέας ή προστάτης

ο πιο κοινό για όλους μας πρόβλημα στην σύγχρονη εποχή που ζούμε, είναι το περιβαλλοντικό. Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η τρύπα του όζοντος, η ρύπανση των θαλασσών, καταστρέφουν τον πλανήτη, χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε άμεσα. Ποιος όμως έχει την ευθύνη για όλη αυτή τη χαώδης καταστροφή; Ο «προστάτης» του πλανήτη μας. Εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι.

Στην αγία γραφή, συγκεκριμένα αναφέρεται πως "Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει" (Γεν. 2:15).

Δηλαδή, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως προστάτης του πλανήτη, καθώς αυτή την αρμοδιότητα του παρέθεσε ο ίδιος ο Θεός, πολλούς αιώνες πριν. Παρ’ όλα αυτά, η καταστροφή του πλανήτη συνεχίζει με μία ανοδική πορεία, και η ανθρωπότητα δεν λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία του «σπιτιού» μας. Αυτό δείχνει πως παρόλο που ο ίδιος ο Θεός μας θεωρεί προστάτες, εμείς δρούμε ακριβώς αντίστροφα.

Βέβαια, η αγάπη προς τον πλανήτη θα πρέπει να πηγάζει από μέσα μας. Δεν θα έπρεπε να μας επιβάλλεται κάποιος να προσέχουμε λόγου χάρη που θα αφήσουμε τα απορρίμματά μας, με αποτέλεσμα να καταλήγουν στις θάλασσες και να σκοτώνουν την θαλάσσια πανίδα. Δεν νομίζω να ήταν αυτός ο στόχος του Θεού όταν δημιούργησε και έστειλε τους ανθρώπους στην Γη για να την προφυλάσσει."

Μ.Μ.

"Άνθρωπος και Περιβάλλον: Προστάτης ή Καταστροφέας

Την πρώτη μέρα δημιούργησε το φως, τη δεύτερη τον ουρανό και τα νερά, την τρίτη τη γη και τα φυτά, την τέταρτη τον ήλιο, την σελήνη και τα άστρα, την πέμπτη τα ψάρια και τα πτηνά και την έκτη μέρα τα ζώα και τον ΆΝΘΡΩΠΟ. Ο άνθρωπος, λοιπόν, το ύψιστο δημιούργημα του Θεού, δημιουργήθηκε για τρεις λόγους: την γνώση του καλού και του κακού, την ονοματοδοσία των ζώων και την καλλιέργεια του Κήπου. Στο τελευταίο εντάσσεται και η σημασία του ανθρώπου για το περιβάλλον.

Ο άνθρωπος και το περιβάλλον βρίσκονταν σε αγαστή συνεργασία και σχέση. Ο άνθρωπος προστάτευε το περιβάλλον και αυτό με τη σειρά του τού εξασφάλιζε τα απαραίτητα για να επιβιώσει. Η Αγία Γραφή στο βιβλίο της Γενέσεως (2.15) αναφέρει: «Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει». Έτσι, σύμφωνα με την Αγία Γραφή ο άνθρωπος έχει ως κύριο μέλημα την καλλιέργεια και φύλαξη του περιβάλλοντος.

Ωστόσο, σήμερα ο άνθρωπος διατηρεί μια τελείως διαφορετική στάση. Όχι μόνο δεν το προστατεύει , αλλά το καταστρέφει. Ειδικότερα, τα δάση, “πνεύμονες” της ζωής, πυρπολούνται καθημερινά, βιομηχανίες ρυπαίνουν το περιβάλλον αποσκοπώντας μόνο στο κέρδος και την μεγάλη παραγωγή, χημικά προϊόντα βλάπτουν τη φύση, παρατηρείται υπεραλίευση, ενώ φυσικοί πόροι και πρώτες ύλες σπαταλώνται. Όλα αυτά αποτελούν παραδείγματα κατάχρησης και εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος και όχι αγάπης και φροντίδας σε αυτό.

Καταληκτικά, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο άνθρωπος ορίστηκε υπεύθυνος για την εξουσία της Γης (με την έννοια της φροντίδας) και επομένως για την ορθή μεταχείριση της. Η γη δεν αποτελεί κτήμα του αλλά δίνεται για χρήση – όχι κατάχρηση. Για αυτό λοιπόν πρέπει να τη σέβεται, ώστε να δημιουργηθεί ξανά μια γόνιμη σχέση μεταξύ ανθρώπου-φύσης και να διατηρηθεί ακατάλυτη.

Συντάκτης

Β.Μ"

"Ποιά είναι η σημασία του ανθρώπου;

 

Ο Θεός σύμφωνα με την Αγία Γραφή την έκτη μέρα έπλασε τα ζώα και τον άνθρωπο ώστε να << εξουσιάζουν >> στη Γη, δηλαδή να την φροντίζουν και να την προστατεύουν, για αυτόν τον λόγο και δημιούργησε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα Θεού» και του πρόσφερε όλα τα φυτά και τους καρπούς.

          Ο αρχικός ρόλος λοιπόν του ανθρώπου στη Γη είναι να την φυλάει από οτιδήποτε κακό μπορεί να συμβεί τόσο στην ίδια όσο και στα ζώα ή τα φυτά της που βρίσκονται πάνω σε αυτή και αυτή ως αντάλλαγμα του προσφέρει την τροφή του καθώς επίσης ό,τι άλλο του είναι απαραίτητο για να ζήσει.

          Σήμερα όμως παρατηρείται μια εντελώς διαφορετική σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο φυσικό περιβάλλον. Είναι γνωστό σε όλους τους ανθρώπους πλέον ότι ο άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί απλώς το περιβάλλον αλλά το καταχράται. Ειδικότερα είναι ευδιάκριτο ότι όχι μόνο δεν το προστατεύει αλλά μπορούμε να πούμε ότι το <<καταστρέφει>>.

          Συνοψίζοντας λοιπόν, ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για την καλλιέργεια και την ορθή χρήση της φύσης γύρω του και όχι την κατάχρησή της. Για αυτόν τον λόγο, το άτομο οφείλει να μάθει να σε σέβεται το φυσικό περιβάλλον γύρω του ώστε να μπορεί να συνυπάρχει αρμονικά με αυτό.

 

                                                                                      Η αρθρογράφος

                                                                                                Ι.Α.Μ."

"Αντιμετώπιση οικολογικού προβλήματος μέσα από την Εκκλησία

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα είναι το οικολογικό πρόβλημα.  Ειδικά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ραγδαία επιδείνωση στην ισορροπία του οικοσυστήματος που αποφέρει σε σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Πολλοί φορείς προσπαθούν να κινητοποιήσουν κόσμο και να βρουν λύσεις αλλά στην τελική δεν οδηγούν σε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

             Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκφράζει το έντονο ενδιαφέρον της για την προστασία του περιβάλλοντος στη θεία λατρεία. Συγκεκριμένα, ο ρόλος του ανθρώπου ως ιερέα της δημιουργίας εκδηλώνεται σαφέστατα στη λειτουργική θεολογία και ζωή. Η κτίση προορίστηκε από τον Θεό για να ολοκληρωθεί μέσα από τα χέρια του ανθρώπου και όχι μόνο για την επιβίωσή του. Ο άνθρωπος δηλαδή, είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Θεό και την κτίση.

 Όταν ο καθένας γίνει πρόσωπο κατά το πρότυπο της Αγίας Τριάδος, κυριαρχείται μόνο από αγάπη προς τον Θεό, το συνάνθρωπο και την κτίση. Η αλλαγή αυτή, από τον ατομοκεντρικό τρόπο ζωής στον προσωποκεντρικό, επηρεάζει τη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον, γιατί μέσα στην Ευχαριστία δεν βλέπει το φυσικό κόσμο ως αντικείμενο, ως πράγμα, τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιεί εγωκεντρικά και ανεξέλεγκτα, αλλά ως το μεγάλο αδελφό, ο οποίος του συμπαρίσταται στην από κοινού τους πορεία. Η Εκκλησία άρα, μπορεί να προσφέρει μια ελπίδα στον άνθρωπο, ώστε αυτός να εργαστεί για τη προστασία και σωτηρία του περιβάλλοντος.

Α.Κ."

"Ο άνθρωπος στον κήπο της Εδέμ

Ο Θεός, αφού είχε πλέον διαμορφώσει το φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε μέχρι και σήμερα, δημιούργησε τον άνθρωπο, το ύψιστο δημιούργημα του. Το «ανώτερο» αυτό δημιούργημα του είχε ως αποστολή – πέραν της ονοματοδοσίας των ζώων – την προστασία και την καλλιέργεια του κήπου στον οποίο βρέθηκε να κατοικεί, όπως αναφέρεται και στην Αγία Γραφή {"Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει" (Γεν. 2:15)}.

Από τη Δημιουργία λοιπόν, ο άνθρωπος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το περιβάλλον γύρω του. Αυτό του εξασφάλιζε εξαρχής τα απαραίτητα για την επιβίωση και την ανάπτυξή του, κι ο άνθρωπος από μεριάς του, είχε χρέος να το προστατεύει.

Στη σημερινή εποχή όμως, ο άνθρωπος, αδιαμφισβήτητα, έχει απομακρυνθεί από τον αρχικό του στόχο και έχει καταρρίψει την αρχική του σχέση με τη φύση. Πλέον, όχι απλώς δεν προστατεύει το περιβάλλον, αλλά το καταστρέφει. Στο όνομα του χρήματος και του υλικού κέρδους, θυσιάζονται τεράστιες δασικές εκτάσεις, μολύνονται θάλασσες και ατμόσφαιρα, σπαταλούνται μη ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι, εξαλείφονται είδη ζώων και φυτών και πίσω από όλες αυτές της εχθροπραξίες εις βάρος του πλανήτη, κρύβεται ο άνθρωπος.

Το «ανώτερο» και «ευφυέστερο» είδος στον κόσμο έχει πια ξεχάσει την επιταγή του, που τον θέλει προστάτη και καλλιεργητή του κήπου. Η λάμψη της ανάδειξης και του χρήματος το έχουν τυφλώσει, με αποτέλεσμα να διαταράσσει την σημαντικότατη σχέση αμοιβαίας προσφοράς που είχε εξαρχής με το περιβάλλον γύρω του. Οφείλει λοιπόν να συνειδητοποιήσει τις καταστροφικές συνέπειες που επιφέρει η κατάχρηση του περιβάλλοντος κα να επανέλθει, εν τέλει, στην θέση στον Κήπο, όπου τοποθετήθηκε από τον Θεό, βάσει της Αγίας Γραφής."

Μ.Κ.

"΄΄Η δημιουργία του ανθρώπου στην Αγία Γραφή και η σημασία της για την προστασία του περιβάλλοντος σήμερα΄΄

Η δημιουργία του ανθρώπου στην Αγία Γραφή έγινε την 6η ημέρα της Γενέσεως , μετα την δημιουργία των υπολοίπων άλογων όντων , και μετα την δημιουργία της φύσης . Ο Θεός συμβούλεψε τον άνθρωπο να προσέχει και να μεριμνά για τα όντα γύρω του όπως πρέπει .

Σήμερα , όπως όλοι ξέρουμε , ο κόσμος αντιμετωπίζει σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα , από έκλειψη μερικών ειδών ζώων , μέχρι αυξανομένη παρατήρηση έντονων καιρικών φαινομένων και φυσικών καταστροφών .

Αυτά τα προβλήματα προκύπτουν σε μεγάλο βαθμό , από διάφορες ενέργειες του ανθρώπου , που έχουν ως κύριο κίνητρο το κέρδος . Πλέον , δεν υπάρχει ενδιαφέρον για το κοινό καλό και την ευημερία , όποτε ο άνθρωπος δεν νοιάζεται για την καταστροφή και τα κατάλοιπα που συχνά αφήνει πίσω του .

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτές οι σύγχρονες καταστροφές είναι ο τρόπος του θεού να μας προειδοποιήσει για τα λάθη που κάναμε και έτσι προσπαθεί να μας επαναφέρει στον δρόμο του καλού που θα μας οδηγήσει ποιο κοντά σε αυτόν , γιατί έχουμε αθετήσει τον λόγο του .

Πρόσφατα όμως , έχουν δημιουργηθεί οργανισμοί , που έχουν ως στόχο την προστασία του περιβάλλοντος , και την μείωση όλων των βλαβερών ενεργειών του ανθρώπου . Δεν μπορούμε

να είμαστε σίγουροι αν αυτές οι φυσικές καταστροφές , είναι η τιμωρία του θεού , ή απλώς κάποιο φυσικό φαινόμενο , αλλά παίρνοντας μέτρα για να προστατέψουμε το περιβάλλον το οποίο μας προσφέρει τόσα οφέλη σε καθημερινή βάση , σίγουρα θα είναι ένα θετικό βήμα προς την μετάνοια από προηγούμενα λάθη και την επαναφορά της ισορροπίας μεταξύ του ανθρώπου και των άλλων έμβιων όντων ."

Γ.Α.Κ.

"Στην Αγία Γραφή ο άνθρωπος περιγράφεται κυρίαρχος πάνω στη γη. Εξουσιάζει όλα τα ζώα και είναι υπεύθυνος για την καλλιέργεια και τη φροντίδα του κήπου της Εδέμ. Και ενώ η θέση του αυτή τον κάνει να φαίνομενικά τον απόλυτο δυνάστη της ζωής στην γη, στην πραγματικότητα δεν είναι. Τι μπορούμε άραγε να μάθουμε από την δημιουργία του ανθρώπου έτσι όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή, και τι σημαίνει αυτή για το περιβάλλον και την προστασία του σήμερα; Στην Γένεση, ο άνθρωπος δημιουργείται από τον Θεό από χώμα και νερό (Γέν. 2, 7). Η υπόσταση του αυτή δηλώνει και την θέση του πάνω στη γη. Είναι δημιούργημα της φύσεως, και έτσι συνδέεται στενά με αυτήν. Επιπλέον ο θεός του δίνει την υποχρέωση να την καλλιεργεί και να την προσέχει (Γέν. 2, 15).

 Τα ονόματα, όπως άλλωστε ξέρουμε και ιστορικά, δηλώνουν ιδιοκτησία ή προέλευση. Οι γυναίκες έπαιρναν επώνυμα του πατέρα τους και αργότερα του άντρα τους, τα ονόματα των παιδιών συχνά είχαν κάποια σχέση με την οικογένεια από την οποία κατάγονταν κλπ. Το όνομα δηλαδή δείχνει σύναμα ιδιοκτήτη και προστάτη. Με την παραχώρηση της υπευθυνότητας της ονομασίας των ζώων από τον Θεό στον άνθρωπο(Γέν. 2, 19), του δίνει ένα κομμάτι εξουσίας. Ωστόσο ο άνθρωπος δεν είναι Θεός, και μόνο ο θεός έχει απόλυτη εξουσία πάνω σε κάτι. Έτσι η θέση του ανθρώπου στην εξουσία είναι αυτή του φροντιστή. Η δύναμη που έχει ο άνθρωπος πάνω στη γη και τα ζωντανά της καθώς και η ίδια του η φύση δείχνει ότι ο άνθρωπος πρέπει να σέβεται και να φροντίζει το περιβάλλον, πραγμα το όποιο δεν κάνει στην σύγχρονη εποχή. Και ενώ ο Θεός τον εμπιστεύτηκε για να εξουσιάζει την φύση με σύνεση, ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται την θέση του αυτή. Επομένως είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να αναλάβει την ευθύνη που του έχει ανατεθεί από τη δημιουργία του, και να φροντίσει την φύση με αυταπάρνηση και αγάπη."

Ν.Κ.

"Αγάπα την ευθύνη

Ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο και τον άνθρωπο με μία εντυπωσιακή αρμονία χρωμάτων, σχημάτων και αρωμάτων. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η φύση έχει φτιαχτείμε βάση τα ¨αισθητικά πρότυπα¨ του ίδιου του Κυρίου,ενώ δεν είναι τυχαίο που στη βιβλική διήγηση περί δημιουργίας επαναλαμβάνεται ως επωδός η φράση «καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν». Παρατηρούμε λοιπόν πως η πράξη της δημιουργίας είναι ένα έργο με μοτίβο, ακολουθεί μία εξελικτική πορεία –από τα απλούστερα στα πιο σύνθετα- η οποία χαρακτηρίζεται από σοφία, ακρίβεια και ευρηματικότητα. Ο Κύριος όμως μέσα στο έργο του, έπλασε και τον άνθρωπο με στόχο αυτός να εξουσιάζει την φύση, να την διατηρεί, να φροντίζει για την ορθή της λειτουργία και να την προστατεύει. Ο Θεός σχηματίζει τον άνθρωπο από το χώμα της γης, φυσά πνοή ζωής στο πρόσωπό του και του χαρίζει την ψυχή, την ικανότητα δηλαδή να σκέπτεται και να ενεργεί.

Συνεπώς, ο άνθρωπος είναι το μόνο δημιούργημα που μπορεί, και φυσικά οφείλει, να κυριεύει και να προφυλάσσει το φυσικό περιβάλλον. Η φύση είναι ένα δώρο αγάπης του Κυρίου για τον άνθρωπο και πρεσβεύει την αρχή της αλληλεγγύης.  

Ερχόμενοι όμως στο σήμερα, θα διαπιστώσουμε πως χαρακτηριστική είναι η ραγδαία επιδείνωση της ισορροπίας του οικοσυστήματος. Τα σημάδια της βάναυσης στάσης του ανθρώπου απέναντι στην φύση είναι κατάδηλα, ενώ σταδιακά παρατηρείται η εξαφάνιση διαφόρων ζωντανών οργανισμών. Πώς μπορεί άρα η προαναφερόμενη σχέση της θεολογίας με την περιβαλλοντική επιστήμη να συμβάλλει στην οικολογική κρίση που βιώνουμε;

Όπως είπαμε παραπάνω, η ορθόδοξη βιβλιογραφία εξετάζει εκτενώς τον άνθρωπο και τη φύση ως δημιούργημα του Θεού. Ο άνθρωπος έχει μια στενή σχέση με τον υλικό κόσμο, αφού και οι δύο έχουν ως δομικό στοιχείο την ύλη. Αυτό που υποστηρίζει λοιπόν η θρησκεία είναι πως η καθολική μεταμόρφωση του φυσικού περιβάλλοντος προϋποθέτει μία εσωτερική αλλαγή, την ¨μετάνοια¨. Όταν δηλαδή το άτομο σταματήσει να αποδίδει την ευθύνη για την μόλυνση του περιβάλλοντοςσε άλλους φορείς, και συνειδητοποιήσει πως για την αντιμετώπιση του θέματος απαιτείται μία προσωπική αναθεώρηση, θα μπορέσουμε και συλλογικά να αντιμετωπίσουμε την οικολογική καταστροφή.

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να προσθέσω ένα σπουδαίο απόφθεγμα του Νίκου Καζαντζάκη: «Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω».  Ο ποιητής αναφέρει λοιπόν πως η ευθυνοφοβία δεν αποτελεί λύση του προβλήματος, αλλά μόνο με την αναγνώριση του δικού μας λάθους μπορούμε να διευθετήσουμε το οικολογικό ζήτημα. Άλλωστε, πιο γενικά, το λάθος είναι ανθρώπινο, μα η συγγνώμη τόλμη… "

Ν.Κ.

"Άνθρωπος ο Θεόβαλτος κηπουρός

Στον Χριστιανισμό στο πρώτο βιβλίο της αγίας γραφής τη γέννεση, στο κεφάλαιο 2, στον 16ο στοίχο <<ο κύριος ο θεός πήρε τον άνθρωπο και τον έβαλε στον κήπο της εδέμ για να τον δουλεύει και να τον προσέχει>> ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως ένα άτομο όπου έχει προσληφθεί ως κηπουρός για να προσέχει τον κήπο του θεού με όλες τις ελευθερείες <πλην την κατανάλωση του καρπού της γνώσης που αναφέρεται σε μετέπητα στοίχο>. Αυτό σημαίνει πως ενώ ο άνθρωπος έχει κάθε πηθανή ελευθερεία ο κύριος στόχος του -μετά την επιβίωσή του- είναι η προστασία και ανάδιξη του περιβάλλοντος μέσο του έργου του. Κάτι όπου ο σύγχρονος άνθρωπος έχει (καθηστεριμένα) αρχήσει να καταλαβαίνει λόγο των επιπτώσεων που είχε η καταστροφική νοοτροπία των προκατόχων του και η εμφάνηση προτοφανών ή πρωτοφανούς έντασης καιρικά φαινόμενα που δισκολεύουν την ιδια την επιβίοσή του.

    Φυσικά υπάρχουν πολοί που ισχηρίζονται πως η ανάπτυξη της τεχνολογίας δεν θα είχε επιτευχθεί στο βαθμό οπού υπάρχει σήμερα εάν δεν γινόντουσταν οι απορέτητες περιβαλλοντολογικές <θυσίες>. Προσωπικά συμφωνώ μαζί τους αλλά αναγνωρίζω πως με τη σύγχρονη τεχνολογία μπορούμε όχι μονο να καλύψουμε αυτές τις <θυσίες> αλλά να μεταφέρουμε και αυτό το τεράστιο προνόμιο του πλανήτη μας και σε άλλους παρόμοιους με αποτέλεσμα οχι μόνο να αναδείξουμε τον <κήπο της εδέμ> αλλά να τον επεκτήνουμε κιόλας δίνοντας στου εαυτούς μας τεράστειες δινατότητες που πρην από έναν αιώνα δεν υπήρχαν ούτε στη φαντασεία του ποιό τρελού ανθρώπου.

    Επιστρέφοντας στο θέμα μας ο άνθρωπος <κατά την άποψή μου> ποτέ δεν έπαψε να είναι ο κηπουρός-επόπτης του θεού αφού ποτέ δεν έπαψε να αναζητά την γνώση της δημιουργείας της πραγματικότητας ώστε να την αξιοποιήσει στο έπακρο <χωρής να την καταστρέψει> ή ακομή και να την αναπαράγει."

Ν.Μ.

"Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Είναι γνωστό ότι ο Θεός έφτιαξε πρώτα τον κόσμο, την φύση, τα ζώα, τον ουρανό και στο τέλος τον άνθρωπο, οποίος φτιάχτηκε από το ίδιο το χώμα της Γης, από εκεί έχει την σημασία του ονόματος του πρώτου ανθρώπου Αδάμ, που σημαίνει χωμάτινος καθώς λέγεται ότι είναι φτιαγμένος «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίοσιν» Θεού. Με βάση το κείμενο της Αγίας Γραφής η δημιουργία του ανθρώπου είχε ως αρχικό στόχο την καλλιέργεια της Γης. Ύστερα ο Θεός δημιούργησε τον κήπο της Εδέμ και του ανέθεσε να τον προσέχει και να καλλιεργεί. Στη συνέχεια έφτιαξε τα ζώα και τα πτηνά,  τα ονόμασε αλλά για αυτόν δεν υπήρχε σύντροφος. Έτσι ο θεός έφτιαξε από τα πλευρά του την γυναίκα και αυτό δηλώνει την ισότητα μεταξύ τους.

Μέχρι και σήμερα αυτός ο σκοπός θεωρείται ο πρώτος του στόχος. Ο άνθρωπος στην σημερινή κοινωνία οφείλει να προστατεύει το περιβάλλον αφού δημιουργήθηκε για να το κάνει, όπως και να έχει τον έλεγχο πάνω στον κόσμο λόγο της λογικής του σε σχέση με τα ζώα.

Συνοψίζοντας, θα ήθελα να πω ότι μπορεί σήμερα ο άνθρωπος να έχει εξελιχθεί αλλά ταυτόχρονα παρατηρούμε ότι προσπαθεί να προστατέψει την φύση όπως και να την καλλιεργεί.  "

Θ.Μ.

"Χριστιστιανισμος και οικολογικό πρόβλημα

Το οικολογικό πρόβλημα είναι η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, η εξάντληση των φυσικών πόρων και η εξαφάνιση ειδών χλωρίδας και πανίδας, Τα αίτιά της έχουν ερευνηθεί από ερευνητές, επιστήμονες, ιστορικούς, και άλλος.

 

Το οικολογικό πρόβλημα ορίζεται και διερευνάται μέσα από έναν χριστιανικό φακό από τους J. Martin-Schramm και τον Robert Strivers και καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: “Η περιβαλλοντική υποβάθμιση είναι το αποτέλεσμα πέντε αλληλοεξαρτώμενων αιτιών: (1) πάρα πολλοί άνθρωποι, (2) κάποιοι από τους οποίους καταναλώνουν πάρα πολλά, (3) χρησιμοποιώντας ισχυρές τεχνολογίες, οι οποίες συχνά καταστρέφουν το οικοσύστημα, (4) οι οποίες υποστηρίζονται από οικονομικά και πολιτικά συστήματα, τα οποία επιτρέπουν και κάποιες φορές ενθαρρύνουν την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και (5) στηρίζονται ιδεολογικά στην ανθρωποκεντρική στάση απέναντι στην φύση”. Οι συγγραφείς αναγνωρίζουν τη συμβολή του καπιταλιστικού συστήματος που συνεπάγεται με υπερκαταναλωτισμό και εξάντληση πόρων. Αυτό που δεν αναφέρεται είναι η επιρροή που είχε η παρερμηνεία της Βίβλου, συγκεκριμένα από το βιβλίο Γένεσις.

 

Αυτή η υπόθεση  διατυπώθηκε από τον ιστορικό Lynn Townsend White Jr. , ο οποίος υποστηρίζει πως ο χριστιανισμός έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση  της οικολογικής κρίσης και ιδεολογικό υπόβαθρο του δυτικού ανθρωποκεντρισμού. Συγκεκριμένα,  η παρερμηνεία και παράχρηση της αφήγησης της Γένεσης για τη δημιουργία (Γεν 1) και οι ακραίες εσχατολογικές προσδοκίες – ο παρών κόσμος έχει ημερομηνία λήξης κι είναι επομένως αναλώσιμος. Αυτοί οι θεματικοί άξονες, ίσως οδήγησαν στην εξάντληση των φυσικών πόρων από τους ανθρώπους."

Μ.Κ.

"Άνθρωπος και Ισορροπία: Πως σχετίζονται οι έννοιες; 

Στην Αγία Γραφή στο βιβλίο της Γενέσεως αναφέρεται, έπειτα από τη δημιουργία του ανθρώπου, η φράση «Πήρε λοιπόν ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, τον οποίο έπλασε, και τον έβαλε στον κήπο της Εδέμ για να τον καλλιεργεί και να τον φυλάσσει». Η φράση αυτή βέβαια δεν είναι κυριολεκτική όπως μαθαίναμε μέχρι το Δημοτικό, αλλά μεταφορική και θέλει να προδώσει τη σημασία και ουσιαστικά τον ρόλο του ανθρώπου στην ισορροπία του περιβάλλοντος. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού δηλαδή κατέχει την λογική και την αυτεξούσια φύση του Θεού όπως και αντίστοιχα τον δρόμο προς την αρετή που «κατακτάει» ο άνθρωπος κατά την διάρκεια που είναι στην Γη. Με τη φράση που προαναφέρθηκε, ο ποιητής/συγγραφέας της Γενέσεως θέλει να μας δείξει ότι ο άνθρωπος, διαφορετικός από όλα τα άλλα ζώα ή φυτά, δημιουργήθηκε για να τα προστατεύει και να επιβάλει την εξουσία του, ως αυτεξούσιο ον. Έτσι, μπορεί είτε να «κυβερνήσει» ειρηνικά είτε να καταστρέψει την Γη στην οποία δημιουργήθηκε για να εξουσιάζει. Συμπεραίνουμε ότι η μοίρα του περιβάλλοντος είναι στα δικά μας χέρια, στα χέρια των ανθρώπων. Έχουμε την εξουσία να δημιουργήσουμε έναν ιδανικό κόσμο, έναν «παράδεισο», ή να τον καταστρέψουμε, να δημιουργήσουμε μια «κόλαση»"

Ε.Μ.

"Αναζητώντας την σημασία της δημιουργίας του ανθρώπου στην Αγία Γραφή σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος

    Ένας από τους πιο σημαντικούς σκοπούς του ανθρώπου είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι ο μόνος οργανισμός της Γης που είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού δηλαδή διαθέτει λογική και ελευθερία και διάφορες αρετές όπως η ταπεινότητα και η αγάπη, με αποτέλεσμα να είναι ο οργανισμός που μοιάζει πιο πολύ στο Θεό και έχει την περισσότερη εξουσία (πλην Θεού) με στόχο να προστατεύσει τα υπόλοιπα ζώα και φυτά.

    Το περιβάλλον σήμερα πλήττεται από την απερισκεψία κάποιων ανθρώπων οι οποίοι καταστρέφουν χωρίς λόγο μεγάλες εκτάσεις γης αλλά και σκοτώνουν ζώα τα οποία δεν χρειάζονται. Όμως, η σχέση του ανθρώπου µε το φυσικό περιβάλλον είναι αµφίδροµη. Όταν ο άνθρωπος το καταστρέφει ουσιαστικά αυτοκαταστρέφεται χωρίς αυτό να γίνεται άµεσα αντιληπτό. Τα ακραία καιρικά φαινόµενα των τελευταίων ετών τα οποία αποτελούν δείγµα της «εκδίκησης» της φύσης. Για αυτό και γίνεται φανερό ότι η προστασία του περιβάλλοντος ( δηλαδή των ζώων και των φυτών) είναι κάτι απαραίτητο και αναγκαίο ως σκοπός μας στην εποχή αυτή."

Λ.Μ.

"Είμαστε ανώτεροι;

Κατά την είσοδό μας στον 21 αιώνα αποτελεί πλέον γενική συνείδηση ότι η οικολογική κρίση είναι ίσως το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα στις μέρες. Δύσκολα θα βρεθεί σοβαρός επιστήμονας και υπεύθυνος παρατηρητής της πορείας των πραγμάτων ο οποίος θα διαφωνούσε. Τι θα είχε να πει όμως η θεολογία για το θέμα αυτό που είναι τόσο ζωτικής σημασίας;

Πρώτον, η αποξένωση του ανθρώπου από το φυσικό περιβάλλον. Η σχέση του ανθρώπου με την φύση αποτελεί εξ ορισμού οξύ και, θα έλεγε κανείς, τραγικό πρόβλημα. Από το ένα μέρος ο άνθρωπος αισθάνεται πως είναι μέρος του φυσικού κόσμου που τον περιβάλλει και ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτόν. Από την άλλη όμως, προσπαθεί να υπερβεί τον κόσμο του οποίου μέρος είναι, αισθανόμενος ότι δεν ανήκει σε αυτόν, ότι οι ικανότητες του και το μέλλον του ξεπερνούν αυτόν τον κόσμο στον οποίο ζει. Τα περιβαλλοντικά προβλήµατα δηµιουργούνται κυρίως από την υποτίµηση των άλλων µορφών ζωής, τα οποία καταντούν απλά άψυχα υλικά για εκµετάλλευση και υπάρχουν µόνο για την υλική ευµάρεια του ανθρώπου. Για παράδειγμα, η µόλυνση των ποταµών, των θαλασσών και της ατµόσφαιρας, η καταστροφή των δασών και τόσα άλλα φαινόµενα, οµολογούν τη καταστροφική σήµερα παράχρηση της φύσης από τον άνθρωπο. Σε αυτό το πλαίσιο το έργο της εκκλησίας είναι προφανές και επιτακτικό. Είναι ένα χρέος που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συνεργασία με την επιστήμη. Χωρίς μια συγκεκριμένη αντίληψη για τις σχέσεις του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον δεν θα είχαμε την κρίση αυτή και χωρίς μια ορθή αντίληψη για την σχέση αυτή δεν θα ξεπεραστεί αυτή η κρίση. Χωρίς την θεραπεία του ανθρώπου από τον εγωκεντρισμό, την περιφρόνηση προς τον υλικό κόσμο, η οικολογική κρίση απλώς θα επιδεινώνεται. Πρέπει να αλλάξει η ανθρώπινη νοοτροπία και συμπεριφορά. Όλα αυτά κατά την γνώμη μου διδάσκονται και από την εκκλησία. Δεν επαρκεί λοιπόν η επιστήμη για αυτό χωρίς την Εκκλησία.

Το περιβάλλον λοιπόν αντιπροσωπεύει µια πραγματικότητα, στην οποία ο κάθε οργανισµός προσαρμόζεται, αλλά και συμμετέχει στη διαμόρφωση αυτού. Καθώς µάλιστα κανένας οργανισµός δε µπορεί να θεωρηθεί εκτός περιβάλλοντος, ο άνθρωπος δε θα µπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση."

Μ.Κ.

"“Κι εμείς είμαστε φύση”

Η δημιουργία του ανθρώπου είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη Βίβλο. Παρατηρούμε πως της δίνεται μεγάλη έμφαση από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες. Γιατί θεωρείται τόσο σημαντική όμως; Ποια είναι η σημασία της σήμερα;

Το γεγονός ότι ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο να φυλάει τον κήπο της Εδέμ δεν είναι τυχαίο. Με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας της Γενέσεως θέλει να τονίσει το πόσο σημαντικό είναι ο άνθρωπος να αγαπάει και να φροντίζει το φυσικό περιβάλλον κι όχι να το καταστρέφει. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα, δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι κι αυτός “φύση”. Ο άνθρωπος είναι ένα με τη φύση. Συνδέεται με τα υπόλοιπα ζώα αλλά και φυτά και για αυτό τα φροντίζει. Πρέπει ο άνθρωπος να καταλάβει πως αγαπάω και σέβομαι τη φύση σημαίνει αγαπάω και σέβομαι και τον εαυτό μου.

Το να προστατεύουμε τη φύση είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους. Φυσικά και πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον επειδή είναι το σπίτι μας αλλά και το σπίτι άλλων ζώων, όμως πρέπει να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι η προστασία της φύσης, με έναν έμμεσο κι όχι ιδιαίτερα προφανή τρόπο, διδάσκει αγάπη, διδάσκει ανθρωπιά και διδάσκει ηθική. Η αγάπη και η ανάγκη που έρχεται φυσικά για προστασία όχι μόνο δική μας αλλά και των υπολοίπων είναι ανθρώπινα -κι απαραίτητα- χαρακτηριστικά του ανθρώπου.

Βλέπουμε άρα, τη διαχρονικότητα του μηνύματος της Βίβλου και το πως το συναίσθημα ανάγκης για την προστασία της φύσης σημαίνει εσωτερική δύναμη. Το να αγαπάμε δείχνει δύναμη κι όχι αδυναμία, το να υπερασπιζόμαστε αυτά που πιστεύουμε έως το τέλος είναι απόδειξη δυναμισμού κι όχι αδυναμίας και το να δεχόμαστε το από που προερχόμαστε και το ποιοι είμαστε, δείχνει τη μεγαλύτερη δύναμη από όλα."

Μ.Π. 

"Μήπως τελικά το περιβάλλον προστατεύει τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος το περιβάλλον;

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Θεός κατά τη διάρκεια δημιουργίας του περιβάλλοντος μερίμνησε και για την προστασία- διατήρησή- του. Έτσι έπλασε τον άνθρωπο ως ‘’προστάτη’’ της φύσεως. Στη σύγχρονη εποχή λοιπόν ο άνθρωπος έχει αναλάβει ενεργά αυτόν τον ρόλο;

Όπως είναι γνωστό όλοι οι πολίτες φέρουν ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον. Συνεπώς πρέπει να το φροντίζουν όπως του αρμόζει. Στην πραγματικότητα όμως κάνουν το ακριβώς αντίθετο με αποτέλεσμα να το βλάπτουν. Ειδικότερα, πολλές φορές έχω παρατηρήσει άτομα να πετούν σκουπίδια στο δρόμο, σε παραλίες, σε δάση με αποτέλεσμα να καταστρέφεται και η χλωρίδα αλλά και η πανίδα που εποίησεν ο θεός.

Βέβαια δεν υπάρχουν μόνο τέτοιου είδους μολύνσεις του περιβάλλοντος. Συχνά πολλές βιομηχανικές εταιρείες διαθέτουν πολλά εργοστάσια με αποτέλεσμα να μολύνουν την ατμόσφαιρα. Επιπλέον η υπερβολική χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος χρειάζεται ορυκτά καύσιμα(π.χ. λιγνίτης) για να παραχθεί, τα οποία όταν καίγονται παράγουν διοξειδίου του άνθρακα το οποίο είναι πολύ βλαβερό για τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Λαμβάνοντας υπόψιν μας όλα τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης και την κακομεταχείριση του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο. Εμφανέστατα ο θεός δεν κατάφερε να πείσει τους πολίτες να δρουν μονάχα ως προστάτες της φύσεως. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Ο/Η αρθογράφος Α.Μ."

"Ο άνθρωπος και το περιβάλλον σύμφωνα με τον Θεό

Σύμφωνα με το κείμενο της Αγίας Γραφής ο άνθρωπος τοποθετήθηκε στον κήπο της Εδέμ από τον Θεό με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και στόχους. Ο πρώτος του είδους, λοιπόν, ονομαζόμενος Αδάμ (= χωμάτινος), πλάστηκε από χώμα, νερό και την πνοή του Θεού, κάτι που σημαίνει πως το άτομο αποτελεί ον κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση Του. Βέβαια, όπως έκρινε σωστό ο Θεός, ο άνδρας θα χρειαζόταν μία σύντροφο, ονομαζόμενη Εύα (= μητέρα των πάντων), την οποία έφτιαξε από τα πλευρά του για να υποδηλώσει την ισότητα τους. Όσον αφορά τον λόγο της δημιουργίας τους, ήθελε οι άνθρωποι να γνωρίσουν το καλό και το κακό, να καλλιεργήσουν τον κήπο της Εδέμ αλλά και να πραγματοποιήσουν την ονοματοδοσία των ζώων. Επιθυμούσε το είδος που Του έμοιαζε πιο πολύ να ανακαλύψει μόνο του το αγαθό και μη, έχοντας όλα τα απαραίτητα φροντίζοντας τον κήπο που του δόθηκε. Κυρίως όμως ήθελε να εξουσιάσει τα υπόλοιπα ζώα και να τα προσέχει όσο περισσότερο δυνατό. Συνεπώς, ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο έχοντας ως πρότυπο αυτόν και τον τοποθέτησε σε ένα περιβάλλον που θα εξουσίαζε αλλά θα φρόντιζε συνεχώς. "

Ε.Κ.