Χριστιανική Μαρτυρία και Πολιτισμός - Εργασίες των μαθητών του Β4

Στα πλαίσια της πορείας μάθησης για τη θ.ε. "2.3 Παράδοση" οι μαθήτριες και οι μαθητές όλων των τμημάτων του της Β΄ Λυκείου "Βενετοκλείου" - 1ου Λυκείου Ρόδου απάντησαν σε δύο καίρια ερωτήματα, τα οποία συνδέονται με το θέμα της παράδοσης και της ανανέωσης. Ευθύς παρακάτω αντιγράφω ομαδοποιημένα τις απαντήσεις των μαθητών/τριων, χρησιμοποιώντας κυρίως δικές τους προτάσεις. Οι απόψεις αυτές είναι των μαθητών/τριών και δε σημαίνει ότι εκφράζουν και το διαχειριστή του ιστολογίου, ο οποίος απλά τις μεταφέρει.

Το υποθετικό θέμα εξέτασης ήταν το ακόλουθο: 

"Έλληνες ιεραπόστολοι κηρύττουν και κατηχούν νέους χριστιανούς στην Αφρική και την Ασία. Ωστόσο, οι Έλληνες ιεραπόστολοι ζητούν από τους νεοφώτιστους αδελφούς τους από την Αφρική και την Ασία να απαρνηθούν το δικό τους πολιτισμό και ταυτόχρονα προσπαθούν να τους επιβάλλουν την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Η αιτία, όπως αναφέρουν, οι Έλληνες ιεραπόστολοι είναι ότι πρώτιστα κηρύττουν έναν ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Ποια είναι η δική σας άποψη απέναντι σε αυτό το γεγονός.

Ας δούμε και τις απαντήσεις των μαθητών/τριών του Β4 σε αυτό το ζήτημα.

"Οι Έλληνες ιεραπόστολοι κάνουν ένα σπουδαίο έργο με το κήρυγμα του Χριστιανισμού στην Αφρική και την Ασία. Οι Εκκλησίες που ιδρύονται σε αυτά τα μέρη οφείλουν να διατηρούν  τον τοπικό πολιτισμό και τα έθιμά τους. Από την άλλη, θα μπορούσαν να τους μεταδώσουν και στοιχεία από τον ελληνικό πολιτισμό, εφόσον το επιθυμούν και το δέχονται ελεύθερα οι ίδιοι" (Δόξα Μ. - Τζέσικα Μ.)

"Κάθε πολιτισμός έχει ττα δικά του έθιμα. Έτσι οι Έλληνες ιερείς όταν πηγαίνουν στην Αφρική πρέπει να σέβονται τα τοπικά έθιμα ακόμη κι αν τους φαίνονται αρκετά περίεργα. Είναι καλό να μαθαίνουμε τα έθιμα από άλλους πολιτισμούς, να πλουτίζουμε τη γνώση μας, άσχετα από τις διαφορές που υπάρχουν. [...] Αν ήμασταν Αφρικανές δε θα θέλαμε να μας προσβάλλουν για τον πολιτισμό μας" (Χρύσα Ν. - Ελίζα Ν.)

"Δεν είναι απαραίτητο να αλλάξουν τα τοπικά έθιμα και συνήθειες καθώς μια ομάδα ανθρώπων ασπάζεται μια νέα θρησκεία. Το γεγονός ότι η θρησκεία είναι νέα στον τόπο απαιτεί και τη διδασκαλία στην τοπική γλώσσα για να την κατανοούν αμεσότερα οι άνθρωποι. Επίσης τα έθιμα πρέπει να διατηρηθούν εφόσον δεν προσβάλλουν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Τέλος πρέπει οι ιεραπόστολοι να βρίσκουν τη μέση οδό, ώστε ο Χριστιανισμός να συνυπάρχει με τα διάφορα τοπικά έθιμα" (Στέλλα Π. - Αλεξάνδρα Π. - Γιώργος Μ.).

"Οι Αφρικανοί δεν είναι αναγκασμένοι να ασπαστούν τον ελληνικό πολιτισμό. Ο δικός τους πολιτισμός διαφέρει από τον δικό μας, πράγμα που σημαίνει ότι δε θα είναι σε θέση να τον κατανοήσουν. Η Εκκλησία πρέπει να αγκαλιάζει τις διαφορές ανάμεσα στους λαούς με κριτήριο την αγάπη. Ακόμη, αν οι άλλοι λαοί ασπάζονταν τον ελληνικό πολιτισμό θα ένιωθαν περιορισμένοι και δε θα ήθελαν τελικά να ακολουθήσουν το ορθόδοξο δόγμα από αντίδραση" (Κώστας Μ. - Βαλεντίνο Μ.)

"Οι Αφρικανοί και οι Ασιάτες δεν πρέπει να απαρνηθούν τον τοπικό πολιτιμό τους και να ασπαστούν τον ελληνικό, διότι ο κάθε πολιτισμός έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και παραδόσεις. Πιο πολύ πρέπει να συνδυαστούν τα πολιτιστικά έθιμα τους με την παράδοση του Χριστιανισμού, όπως για παράδειγμα η Λειτουργία να γίνεται στη γλώσσα τους και να επιτρέπεται ο χορός και η αφρικανική ζωγραφική" (Δήμητρα Ν. - Ιωάννα Μ.)